စာေရးဆရာ သစၥာၿပဴး ရဲ ့ေရၿခားေၿမၿခား အေတြ ့အၾကဳံ

ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က စာေရးသူ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ ကေနၿပီး ဆန္ဖရန္ စစ္စကုိ
ၿမိဳ ့ၾကီး ဆီကုိ အလုပ္ကိစၥ အင္တာဗ်ဴး ရွိတယ္ ဆုိတာေၾကာင့္ စာေရးသူရဲ ့ဥပေဒ
ထဲကညီ ၿဖစ္သူ (သုိးေဆာင္းဘာသာနဲ ့ဆုိရင္ေတာ့ ဘရားသား အင္ေလာ ေပါ့ေလ)
နဲ ့၆ နာရီၾကာ မဟာ ဂႏၶာရီ ခရီးရွည္ၾကီးကုိ ေမာ္ေတာ္ကားၾကီးနဲ ့ေမာင္းနွင္ခဲ့ရ ပါ
ေလေသး ရဲ ့ ။ ပထမေတာ့ စာေရးသူ ဘာသာ ပဲ ေလယာဥ္ၾကီး စီးၿပီး သြားဦးမလုိ ့
ပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွလဲ မထူးတာ ရယ္ ၊ ဒီက လုိက္ပုိ ့ရမဲ့သူ ဟုိမွာ လာၾကိဳရမဲ့သူ
ေတြပဲ ကရိကထ မ်ားမယ္ ဆုိတာေၾကာင့္ ကားနဲ ့ပဲ သြားခဲ့ရတာေပါ့ ။ ဟုိတယ္မွာ
အင္တာနက္ကေန ဘြတ္ခ္ လုပ္ၿပီး smoking Room ကုိပဲ ယူလုိက္ၾကတယ္ေလ ။

စာေရးသူ ဒီ LA ကေန စေမာင္းၿပီး မုိင္ ၆၀ ေလာက္ အေရာက္မွာ ေတာင္ထိပ္ကုိ
တက္ရ တာေပါ့ ။ က်ိဳက္ထီးရုိးေတာင္ေလာက္ မၿမင့္ေတာင္ ေပ ၃၀၀၀ နီးပါးရွိမွာပါပဲ ။
ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ….. စာေရးသူေရာ စာေရးသူေယာက္ဖ ပါ နားေတြအူလာၾကတာ
ဘာမွကုိ နားထဲမွာ မၾကားရေလာက္ ေအာင္ ကုိ ထုံသြားတာပဲ ။ အဲ..သလုိနဲ ့ေတာင္ၾကား
လမ္းက ထြက္လာၿပီး လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ပန္းပိေတာက္ေတြေတာ့ ေ၀မေနပါဘူး ၊
ႏြားေတြ ေမြးထား ၾကတာေတာ့ ေတြ ့ခဲ့ေသး ။ ေကာင္ေရ ၃ ေသာင္း ၄ ေသာင္းေလာက္
ရွိမလားပဲ ။ မရွိလဲ စာေရးသူ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ ထူးထူးၿခားၿခား ေတြးမေနေတာ့ပါဘူး ။
ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ တင္လာတဲ့ကားၾကီးေတြ လဲ ေတြ ့ခဲ့ေသးတယ္ ။ ေမာင္းၿပီး ၂နာရီေက်ာ္
ၾကာလာေတာ့ စာေရးသူလဲ ေၿခေထာက္ေတြ ထုံလာတာနဲ ့စာေရးသူ ေယာက္ဖ က
တစ္လွည့္ ေမာင္းတာေပါ့ ။ ခုလုိ အေသးစိတ္ ေရးၿပေနတာ စာေရးသူ ရဲ ့ေစတနာပါရွင္…
.အဲ…ဗ်ာ ။ ဒါမွ ေရၿခားေၿမၿခား အေတြ ့အၾကဳံ ဆုိတာ ဘာကုိ ဆုိလုိမွန္း ေရႊၿမန္မာေတြ
သိၾကမွာ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဟး၀ပ္ ဆုိတဲ့ ၿမိဳ ့ငယ္ေလး ကုိ ေရာက္ပါေလေရာ ။
အဲဒီမွာ စာေရးသူတုိ ့ တည္းၾကတယ္ေလ ။ တစ္ညကုိ ဘရိတ္ဖတ္စ္ အပါအ၀င္
၅၉ က်ပ္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေပးရတယ္ ။ ခုလုိ ေရးၿပေနတာ စာေရးသူၾကြားတာ မဟုတ္
ဘူးေနာ္ ။ စာေရးသူ အေနနဲ ့အခက္အခဲေတြ ဘယ္လုိၾကဳံရတယ္ ဆုိတာ ကုိ စာဖတ္
ပရိသတ္ သိေစခ်င္လုိ ့။ နုိင္ငံၿခားမွာက ေတာ္ရုံဘယ္သူ ့မွ အားကုိးလုိ ့ရၾကတာ
မဟုတ္ေနဘူး ။ ဒါေတာင္ ေယာက္ဖအရင္းေလာက္ နီးနီးၾကီး ၿဖစ္ေနလုိ ့သူ ့ခမ်ာ
လုိက္လာရတာ ။ အဲဒီမွာ ဟုိတယ္ ပုိင္ရွင္က ပန္ခ်ာပီ ကုလားမၾကီးနဲ ့သူ ့ေယာက်္ား
ဆုိေတာ့ စာေရးသူ ေယာက္ဖ ကေတာ့ ေနာက္ေန ့မနက္ မနက္စာ ပုိင္ၿပီေပါ့ေလ ။
အနည္းဆုံး ခ်ာပါတီ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ နံၿပားၿဖစ္ၿဖစ္ စားရေတာ့မွာ ပဲ ဆုိၿပီး ေပ်ာ္ေနေလရဲ ့။
(ေနာက္ေန ့ေတြမွာ အခ်ဥ္မိမွာ မသိၾကဘူး ) ။

ေနာက္ေန ့မနက္က်ေတာ့ ကြန္တီနန္တယ္ ဘရိတ္ဖတ္စ္ ဆုိပဲ ။ လက္မသာသာေလာက္
မတ္ဖင္ ေလးေတြရယ္ ၊ ေသာက္ေရခြက္ အ၀ သာသာ ေပါင္မုန္ ့ေလး ၃ လုံးရယ္ ၊
မွိဳတက္ေနတဲ့ လိေမၼာ္ သီး ၃ လုံးရယ္ ၊ ပန္းသီး၂ လုံးရယ္ပဲ ေတြ ့ေလရဲ ့။ ႏြားနုိ ့၊ apple
juice orange juice ေတာ့ ရွိသေပါ့ေလ ။ ကဲ… ထူးပါဘူး ရွိတာပဲ ၾကိတ္လုိက္ၾက ဆုိၿပီး
စားလုိက္ရတာပါပဲ ။ ၿပီးေတာ့ ေဟး၀ပ္ ၿမိဳ ့ေလးကေန ဆန္ဖရန္ ရဲ ့ဂိုးလ္ဒန္း ဂိတ္
တံတားၾကီးဆီ သြားၾကမယ္ ဆုိၿပီး GPS ဖြင့္ ၊ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့ သြားၾကတာေပါ့ ။ ပင္လယ္
ကုိၿဖတ္တဲ့ တံတားၾကီးေပၚတက္ၿပီး ေမာင္းခ်လာ လုိက္ၾကတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆန္ဖရန္
ၿမိဳ ့ၾကီးကုိ ေရာက္ပါေလေရာလား ။ အေအးဓာတ္ ကလဲ ပုိလာတာ နဲ ့စာေရးသူ ဒီေရာက္မွ
၀ယ္ၿဖစ္တဲ့ အေႏြးထည္ ဂ်ာကင္ေတာင္ ထုတ္၀တ္ ရပါ ေလေရာ ။ အယ္လ္ေအ မွာ အပူခ်ိန္
၁၀၀ ဖာရင္ဟုိက္ေလာက္ ရွိေနေပမဲ့ ေဟး၀ပ္ ၊ ေအာက့္ကလန္ ၿမိဳ ့ ေတြကစလုိ ့အပူခ်ိန္က
၇၀ ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ။ ဆန္ဖရန္မွာေတာ့ ၿမဴေတြေတာင္က်ၿပီး ေန ့ခင္းဘက္ေတာင္
၆၅ ပဲရွိတာကုိး ။ ၿမိဳ ့ကလွပါတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး လွသလုိ ေတာင္္ကုန္း ေတြကလည္း
အမ်ားၾကီးပါပဲ ။ မုိးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦးေတြ ၊ ဘဏ္ေတြရွိေတာ့ မသိရင္ စင္ကာပူရ
ဘုတ္ကီးတုိ ့ကလပ္ကီး တုိ ့ပုံစံကုိ ခုိးခ်ထားသလုိပါပဲ ။ ၿမိဳ ့လယ္ေခါင္ လမ္းေတြ ကလည္း
တလမ္းေမာင္း ေတြဆုိေတာ့ စာေရးသူတုိ ့FREEWAY EXIT ထြက္ဖုိ ့ကုိ ေတာ္ေတာ္
ရုန္းကန္ လုိက္ရတယ္ ။ မုိင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ စီ ေမာင္းလာတာ ဘာမွမၿဖစ္ၾကပဲ ဆန္ဖရန္မွာ
မုိင္၃၀ ေလာက္က်မွ စာေရးသူေရာ ေယာက္ဖေလးပါ ေခါင္းမူးၾကတယ္ေလ ။ ၿပီးေတာ့မွ
တံတားၾကီးကုိ ေရာက္ ၊ ဓာတ္ပုံေလး မည္ကာမတ ရုိက္ၿပီး တံတား ဟုိဘက္ ဒီဘက္
ထိပ္ကုိေလွ်ာက္ၾက မယ္ေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ေလွ်ာက္ရင္း လမ္းတ၀က္နဲ ့ၿပန္လွည့္လာၾကတယ္ ။
သိတဲ့အတုိင္း ေယာက်္ားေလး ၂ ေယာက္ထဲ ခရီးသြားတာဆုိေတာ့ ေမာ္တီဗိတ္တက္
ၿဖစ္မေနၾကဘူးေလ ။ ခဏပဲ ေနၾကၿပီးေတာ့ ၿပန္ထြက္လာၾကေရာ ။ ဆန္ဖရန္ ၿမိဳ ့ထဲမွာ
ကားေတြက်ပ္ ၊ ဓာတ္ကားေတြ ၊ ဓာတ္ရထားေတြနဲ ့ေပါ့ ။ ေန ့လည္စာ စားခ်င္ေပမဲ့
ကားဘယ္မွာ ရပ္ရမယ္ မသိတာေၾကာင့္ ေဟး၀ပ္မွာပဲ ဘူေဖး ၿပန္စား ၾကမယ္ ဆုိၿပီး
ၿပန္ခ်လာၾကတာ ။ မသိတဲ့ လူေတြကေတာ့ ဓာတ္ရထားေလးေတာင္ စီးမလာၾကဘူး
ဆုိၿပီး အၿပစ္တင္ၾကေလရဲ ့။ ေတာ္ပါၿပီေလ စင္ကာပူရမွာ စီးခဲ့ရတာ ၁၀ နွစ္စာေလာက္
ၿဖစ္ေနၿပီ ဆုိတာ မသိၾကရွာဘူး ။ အဟက္ဟက္ဟက္ ။ (စာေရးသူ က်ိတ္ရီသံ)

ၿပီးေတာ့ ဟုိတယ္မွာ ၿပန္အိပ္ၾကတာ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္မွပဲ နုိးၾကေတာ့တယ္ ။ စာေရးသူ
စိတ္ထဲ မွာေတာ့ ဒီေလာက္ၾကီး ဂုိးလ္ဒန္း ဂိတ္ တံတားၾကီးက လွမေနပါဘူး ။ ရန္ကုန္က
၀န္ၾကီးမ်ားရုံး ကမွ ပုိလွဦးမယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တံတားအေရာင္ၾကီးက နီညဳိေရာင္ ၾကီးဆုိေတာ့
မသိရင္ ရန္ကုန္မွာ သံၿပားဆုိင္က သံပန္းတံခါးေတြကုိ ခံေဆး သုတ္ထားသလုိပါပဲ ။
စာေရးသူ တုိ ့ကုိ သဘာ၀ရဲ ့ အလွအပေတြ မခံစားတတ္ဘူး ဆုိၿပီး ဆူရင္လဲ ခံရမွာ
ပါပဲေလ ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္)

(ဆက္ဖတ္ခ်င္သည္ၿဖစ္ေစ မဖတ္ခ်င္သည္ ၿဖစ္ေစ အပုိင္း ၂ မွာ NUDE CLUB ေတြ
အေၾကာင္း ထည့္ေရးပါဦးမယ္ )

စာဖတ္ပရိသတ္အား ေလးစားလ်က္
သစၥာၿပဴး

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အေၾကာင္း

ကြ်န္ေတာ့္အရင္က လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အေပၚရုံးက တရုတ္ကေလး တစ္ေယာက္
ရွိပါတယ္ ။ ရုံး ၂ ခုေပါင္း ၀န္ထမ္း ၁၅ ေယာက္ေလာက္မွာ ၿမန္မာဆုိလုိ ့ကြ်န္ေတာ္ပဲ
ရွိသလုိ မေလးတရုတ္ ဆုိလုိ ့လဲ သူပဲရွိပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တစ္နွစ္ေက်ာ္
အသက္ၾကီးၿပီး အင္မတန္ ခင္ဖုိ ့ေကာင္း နားလည္မွဳရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ ့ေၿပာရမွာပါ ။
သူက မေလးတရုတ္ၿဖစ္ၿပီး သူ ့မိန္းမကေတာ့ ၿပည္ၾကီးတရုတ္မ ေလးၿဖစ္ပါတယ္ ။
သူ ့မိန္းမက စာရင္းကုိင္ အလုပ္ကုိ လုပ္ၿပီး ဘ၀ကုိ ေအးခ်မ္းစြာ ၿဖတ္သန္းေနၾကေလရဲ ့။
Woodlands မွာ အိမ္၀ယ္ထားၿပီး ေနရာကေန သူ ့မိန္းမ ဗုိက္ၾကီးလာပါ ေရာ ။ အဲဒါနဲ ့
သူ ့မိန္းမလည္း အလုပ္ဖိလုပ္ၿပီး ပုိက္ဆံရွာ အုိဗာတုိင္ေတြလဲ ဆင္း နဲ ့ကေလးေမြးဖုိ ့
ေနာက္ေန ့ေဆးရုံတက္မယ္ ဆုိမွပဲ အလုပ္ကေန နားရပါေတာ့တယ္ ။ အဲ… သားေယာက်ာ္း
ေလး ေမြးၿပီး ေနာက္ ၁၀ ရက္ အတြင္းမွာပဲ မိန္းမက ခြင့္မရလုိ ့ရုံးၿပန္တက္ရပါေလ ေရာ ။
မတက္ရင္လဲ အလုပ္က ၿပဳတ္ေတာ့မဲ့သေဘာ ၿဖစ္တာကုိး ။ ဒါနဲ ့ပဲ သူကတဘက္ ခြင့္ယူၿပီး
ကေလးကုိ နုိ ့ဘူးတုိက္ ရေလရဲ ့။ မၾကာပါဘူး ေနာက္ ၂ပတ္ လဲၿပည့္ေရာ ခြင့္လဲကုန္ေရာ ။
တတ္နုိင္ပါဘူး သူ ့မိန္းမရဲ ့ အေဖအေမကုိ ၿပည္မကေန ေလယာဥ္လက္မွတ္ပုိ ့ၿပီး ေခၚရပါ
ေလေရာ ။ ၿပီးေတာ့ ေရာက္လာတာနဲ ့အင္မီဂေရးရွင္းမွာ long term social visit ေတြ
ေလွ်ာက္ေပးရ ၊ အဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးေဆးစစ္ရ ၊ ၿပီးေတာ့ ကေလး ကုိလဲ PR ၿပန္ေလွ်ာက္
ရ ၊ ကာကြယ္ေဆးေတြ ထုိးရ နဲ ့သူတုိ ့လင္မယား စုထားတဲ့ ပုိက္ဆံေလးေတြ ေၿပာင္ပါေလ
ေရာ လား ။ ဒါေတာင္ သူ ့CPF ထဲက ကေလးေမြးစရိတ္ နွုဳတ္သြားေပလုိ ့။

အဲဒါနဲ ့ပဲ လင္မယား ၂ ေယာက္ ကေလးကုိ အဖုိးအဖြား နဲ ့ထားၿပီး အလုပ္ၿပန္လုပ္ၾကရ
ရွာတယ္ ။ မၾကာပါဘူး ၂ လေလာက္ရေတာ့ ေယာကခမ အဖြားၾကီးက စင္ကာပူမွာ
ေနသားမက်ေတာ့ အပူနာ ေတြေပါက္ (ၿပည္မက ေအးတယ္ေလ) ၊ အဲဒါနဲ ့ပဲ ေဆးကု
တာနဲ ့ကုန္သြားေသးတယ္ ။ ၄ လၿပည့္ေတာ့ အဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးလဲ SG မွာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး
… ကုိင္း ဘာလုပ္ၾကမလဲ ။ အဖုိးၾကီး အဖြားၾကီး ၿပန္ရင္ ကေလးကုိ ဘယ္သူၾကည့္မလဲ
ဘယ္သူ အလုပ္ထြက္မွာလဲ ဘယ္သူမွ မထြက္နုိင္ဘူးေလ အိမ္က၀ယ္ထားမိၿပီ စားစရိတ္က
မကုန္ေပမဲ့ ေဆးကုရတာ ဘာညာ taxi ခ က ၾကာေတာ့ထိလာၿပီ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့
ကေလးကုိ အဖုိးအဖြားနဲ ့တရုတ္ၿပည္မကုိ ထဲ့လုိက္ရေလ သတည္းေပါ့ ။

ထည့္လုိက္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္မွာ ဘာမွ မၿဖစ္ေသးေပမဲ့ တလေလာက္ၾကာေတာ့ အၿမဲလုိ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေဟးဟား ေနတတ္တဲ့ သူဟာ ေတြေ၀မွဳိင္ လာပါေတာ့တယ္ ။ ေမးလုိက္ရင္
လည္း ငါ့သားေလးကုိ သတိရလုိ ့ပါကြာ လုိ ့ေၿဖရုံမွအပ တၿခား မရွိနုိင္ပါဘူး ။ တခါသား
ေတာ့ တနဂၤေႏြ ဂ်ဴတီက်ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ငုိေနတာ ကုိ ေတြ ့မိပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ အေတာ့္ကုိ မေကာင္းၿဖစ္သြားခဲ့ရတာပါ ။ သူငယ္ခ်င္းရယ္ မင္းတုိ ့ခုခ်ိန္
ပုိက္ဆံစုေန တာ ေနာင္တခ်ိန္ မင္းကေလး ေကာင္းစားဖုိ ့ပဲ မဟုတ္လား လုိ ့ေခ်ာ့ရပါတယ္ ။
သူကေတာ့ စင္ကာပူ က ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ေၾကာင္း ၊အၿမဲအလုပ္ ဆုိတာကုိပဲ စဥ္းစား
ေနရေၾကာင္း ၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ပုိက္ဆံရွာဖုိ ့ဆုိတာလည္း မၿဖစ္နုိင္ေတာ့ေၾကာင္း ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ
မန္ေနဂ်ာ ၿဖစ္မယ္ မွန္း မသိေၾကာင္း ၊ ၿဖစ္ရင္လဲ တလ ၅ ေထာင္ ရေပမဲ့ မိသားစု အတြက္
ထည့္စဥ္းစားလုိ ့ ရမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ တတ္နုိင္ရင္ အိမ္ၿပန္ေရာင္းၿပီး မေလးမွာ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၊
ၿပည္မမွာ ၿဖစ္ၿဖစ္ စီးပြားေရးတခု လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း တုိ ့ကုိ ေၿပာၿပသြားပါတယ္ ။

အဲလုိနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ရန္ကုန္ၿပန္တာနဲ ့ဘာနဲ ့ညာနဲ ့ ဆုိေတာ့ သူနဲ ့
မေတြ ့ၿဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ ခုဆုိ သူနဲ ့မေတြ ့တာ ၁၆ လေလာက္ရွိပါၿပီ ။ သူ ့သားေလးေတာင္
ဘာလုိလုိနဲ ့ခုဆုိ ၂ နွစ္ေက်ာ္ ရွိေနပါၿပီ ၂၀၀၇ ဇြန္လမွာ ေမြးတာဆုိေတာ့ ။ ၿပည္မမွာပဲလား
စင္ကာပူကုိ ၿပန္ေခၚ ထားၿပီလား ဆုိတာေတာ့ မသိရေသးပါ ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဘ၀
တေကြ ့မွာ ခဏေတြ ့ရေပမဲ့ နားလည္မွဳ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိသားစု အစစအရာရာ အဆင္ေၿပ
ပါေစ လုိ ့ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္ ။သူငယ္ခ်င္း ေ၀ၚလ္တာ စိတ္ခ်မ္းသာရပါေစဗ်ာ ။


မွတ္ခ်က္ ။ ဒီစာစုသည္ လူမိ်ဳးဘာသာ မတူေသာ္ၿငား ဘ၀အတြက္ ရုန္းကန္ရတာခ်င္း
တူတာကုိ ပုံေဖာ္ၿပထားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ။ ေ၀ၚလ္တာတုိ ့၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အဆင္မေၿပေသာ္
လည္း တၿခား သူမ်ားအတြက္ေတာ့ အဆင္ေၿပခ်င္ ေၿပပါလိမ့္မည္ ။ လူတဦး နဲ ့တစ္ဦး ၊
ကံခ်င္း တူနုိင္မည္ မဟုတ္ပါ ။ အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္ ။

သူမ်ားလုပ္ခုိင္းတုိင္း လုိက္လုပ္ၿခင္း

သူမ်ားက တခုခုခုလုပ္တုိင္း ကုိယ္ကလုိက္လုပ္သည္ ဆုိသည္မွာ အတုိင္းအတာတခု
အထိေတာ့ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္ ။သုိ ့ေသာ္လည္း
လူတုိင္းတြင္ ကုိယ္သာသိေသာ ကုိယ့္အေၾကာင္းတရား terms and conditions မ်ား
ရွိၾကေခ်သည္ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ တခ်ိဳ ့ေသာ အရာ ကိစၥ မ်ားသည္ကား သူမ်ားလုပ္တုိင္း
ကုိယ္က ဖင္မနုိင္ ေခါင္းမနုိင္ လုိက္လုပ္မိလွ်င္ ကုိယ္သာ ဒုကၡ မ်ားမည္ဆုိသည္ကား
ေၿပာစရာပင္ မလုိေတာ့ေခ်ပါ ။

ဥပမာ ဆုိရေသာ္ ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ေမာင္ရွည္ၾကီးသည္ လြန္စြာခ်စ္ၾကေသာ ေရာင္းရင္းၾကီး
မ်ား ၿဖစ္ၾကေခ်သည္ ။ အနုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က အိမ္ေထာင္သည္ ကေလးတစ္ေယာက္
အေဖၿဖစ္ၿပီး ရွည္ရွည္က လူပ်ိဳၾကီး အခ်စ္မရွိရင္ခုန္ဆဲ ၿဖစ္ပါသည္ ။ ဒါကုိသြားၿပီး
ရွည္ရွည္ ငါေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ ကေလးအေဖ ၿဖစ္ၿပီ မင္းလဲ မိန္းမယူ ကေလးေမြး
ဆုိၿပီး အတင္းအက်ပ္ သြားတုိက္တြန္းလုိ ့မရစေကာင္းပါ ။ သူ ့အေနအထား သူ ့ရည္မွန္း
ခ်က္ သူ ့ၾကိဳးစားမွဳ သူ ့ဘ၀တက္လမ္း ဒါေတြကုိ သူပဲသိပါလိမ့္မည္ ။ သူ ့ဘာသာသူ
လူပ်ိဳၿဖစ္ၿဖစ္ အိမ္ေထာင္သည္ ၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ အရင္လုိခ်စ္ၾကၿပီး
အရက္အတူတူ ေသာက္ေနရၿခင္းက ပုိေပ်ာ္ဖုိ ့ေကာင္းပါသည္ မဟုတ္ေပေလာ ။

တဖန္ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ကုိကုိတြတ္ကုိ ေဟ့ေကာင္ေရ ကေလး ယူေတာ့လကြာ ေပ်ာ္စရာ
သိပ္ေကာင္းတယ္ ဟု သြားၿပီး အတင္းအက်ပ္ တုိက္တြန္းလုိ ့ မရေခ်ပါ ။ သူ ့ခမ်ာ
ေက်ာင္းတဘက္ အလုပ္တဘက္နွင့္ ကရိကထ မ်ားရသည့္ၾကား အေရးထဲ အရာေပၚ
ဆုိသလုိ ဘယ္အရာမွ အာရုံမစုိက္နုိင္ ၿဖစ္ပါေခ်မည္ ။ ၾကာေတာ့ မိသားစု ကိစၥ လည္း
လစ္ဟင္း အလုပ္မွာလဲ လစ္ဟင္း ေက်ာင္းစာလည္း လစ္ဟင္းဆုိလွ်င္ မေကာင္းပါ ။

ကြ်န္ေတာ္ဆုိရင္ေကာ… ဥပမာ မိတ္ေဆြတဦးက ေဟ့ေကာင္သူၾကီး စင္ကာပူမွာ COE
ေတြ ခ်ေနတယ္ ကား၀ယ္စီးေတာ့လကြာ ဟု လာေၿပာတာကုိ အဟုတ္မွတ္ၿပီး ကား၀ယ္
စီးမိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ပဲ Parking ၊ ERP Road Tax Peak Hour Off Peak Hour
Maintenance Gasoline monthly instalment စသည္မ်ားနွင့္ လုံးခ်ာလည္ၿပီး ေရႊဓားမ
ကုမၸဏီ မွ ကုိသူၾကီး ေန ့တုိင္းေန ့တုိင္း ပဲငံၿပာရည္ နွင့္ထမင္း စားေနရမည္( အသားမပါ )
မဟုတ္ပါလား ။

ေၿပာခ်င္သည္မွာ လူတစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ preference ခ်င္း မိသားစု အေနအထား
ခ်င္း ၊ ကာယကံရွင္မွလဲြလုိ ့တၿခားသူ မသိနုိင္ေသာ ကိစၥ ရပ္ခ်င္း မ်ား ရွိၾကမည္မွာ
အေသအခ်ာပင္ ၿဖစ္ပါသည္ ။ သုိ ့ေသာ္ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြမွန္ တုိ ့၏ ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးမွဳ
အတုိင္းအတာအရ မိမိၾကဳံေတြ ့ရေသာ အခက္အခဲမ်ား ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ ့မွဳမ်ား ကုိ
ေမးၿမန္းလာပါက အရွိအတုိင္း ေၿဖေပးရမည္ဆုိသည္ကေတာ့ မွန္ပါသည္ ။ ၿပီးမွ ကိုယ္
လုပ္တဲ့ ကိစၥ ဟာ သူမ်ားနဲ ့အံ၀င္မ၀င္ ဆုိတာကုိ သူမ်ားဘာသာ ခ်ိန္ဆေတြးေခၚ ပါေစ
ဟု ေၿပာခ်င္ပါသည္ ။

ဒီစာကုိ ေရးရသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္အား စလုံး လုပ္ေဖာ္
ကုိင္ဘက္မ်ားက အခ်ိန္တုိင္း အိမ္မ၀ယ္ေသးဘူးလား အိမ္၀ယ္ေတာ့မွာလားဟု
အၿမဲလုိလုိ ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ် ေမးၿမန္းခံေနရတာကုိ ၾကဳံဖူးေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
ၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ ညစ္လာပါသည္ ။ ကုိယ့္ဘာသာ အိမ္၀ယ္၀ယ္ အိမ္ငွားငွား
သူတုိ ့အလုပ္ မဟုတ္ေခ်ပါ ။ care n concern အရ ေမးသည္ဆုိတာကုိေတာ့ နားလည္
ပါသည္ ။ သုိ ့ေသာ္ တခါတေလ အရမ္း fed up ၿဖစ္မိပါသည္ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္လုိပဲ
ခံစားေနရေသာ ေဘာ္ဒါမ်ားအတြက္ ဒီစာစုေလးကုိ ေရးမိပါသည္ ခင္ဗ်ား ။ လူတုိင္း
ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ ့ကုိယ္ အရာရာ ေတြးေတာ ခ်ိန္ဆနုိင္ပါေစ လုိ ့ရည္စူးလ်က္ ။

မ်က္လုံးခ်င္း စကားေၿပာေနၿပီ

ကြ်န္ေတာ္ ေမာင္သူၾကီးဟာ ယခုအခ်ိန္မွာ ဆုိရင္ၿဖင့္ အေ၀းတစ္ေနရာကုိ ေရာက္ရွိေနခဲ့
ၿပီ ၿဖစ္တာမုိ ့တခ်ိန္တခါက စင္ကာပူရမွာ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္ခဲ့ရတဲ့ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း
ေရာင္းရင္းမ်ား ၊ ဘေလာ့ဂ္ မိတ္ေဆြမ်ား ၊ အေနာနီးမတ္မ်ား အတြက္ တခ်ိန္တခါက
ၿပန္ဆုိေတးသံရွင္ အယ္လ္လြန္း၀ါ ရဲ ့“မ်က္လုံးခ်င္း စကားေၿပာေနၿပီ “ဆုိတဲ့ ေတးသီခ်င္း
အလုိက္ကေလးကုိ စာသားေလး မဆုိစေလာက္ ေၿပာင္းၿပီး တင္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္ ။
ခ်စ္ေသာတရွင္အေပါင္း သာယာမွဳမ်ားစြာနဲ ့ၿပည့္စုံနုိင္ ၾကပါေစလုိ ့ ဆုမြန္ေကာင္း
ေတာင္းလ်က္ ။



တကယ္ဆုိ ကုိယ္ကလည္း ေစ်းဖုိးလုိသည္ အသုံးကလည္း မ်ားသြားသည္
ဟုိအရင္တခါ ဆုိစဥ္က ေစ်းေလွ်ာ့ယူသည္ ခုတေခါက္ ဆုိ ၿမင့္သြားၿပီ
ဒီအခ်ိန္ ၈ေသာင္းေပးမွ တုိ ့ဆုိမည္ ၈ေသာင္းခဲြ လည္း ၿဖစ္ပါသည္
ရသမွ်ကုိ အကုန္ ၿပန္ဆုိပစ္မည္ တပုဒ္မွကုိေလ မခ်န္ပါအတည္
ပရုိဂ်ဴဆာ ေတြရယ္ ကန္ထရုိက္တာ မ်ားသည္ အိမ္ကုိလာလည္ၾကၿပီ

ငယ္ရြယ္စဥ္ နာမည္မရ ၿဖစ္တဲ့အခ်ိန္သည္ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ခါးသီးသည္
ဒီလုိအခ်ိန္ နာမည္ၾကီးသည့္ အခါသည္ လက္ညွိဳးထုိးရာ ေငြၿဖစ္ၿပီ
ေငြကုိ ေငြနဲ ့ရင္းၿပီး တုိ ့ၾကံစည္ အထုပ္ၾကီးၾကီး ရွိဖုိ ့ရန္ အတည္
ရွိသမွ်ကုိ အကုန္ ဆုိပစ္ဦးမည္ တစ္ေန ့အပုဒ္ တစ္ေထာင္ကုိ ညီေစသည္
ေငြေပၚခ်င္သူေတြ ၿမန္ၿမန္လာၾကသည္ ဒါဟာ ကံၾကမၼာပံ့ပုိးၿပီ

မၾကာခင္မွာ နာမည္ၾကီး ၿမဳပ္ေတာ့ေခ်မည္ ရသမွ်ေတာ့ ကဲ့ထားၿပီ
ဒီလုိအခ်ိန္ နာမည္က်သည့္ အခါမွီ အသုံးအစဲြ ကုိ စိီစစ္မည္
ဒီအခ်ိန္ အသားငါးးဟင္း ေလွ်ာ့ကာရည္ အရြက္မ်ားမ်ားပဲ တီးပါမည္
ပဲြသြင္းသူ ဆုိတာေတြ ေရွာင္ၾကသည္ ခုေတာ့ ကုိယ္ဂိန္ေနပါၿပီ
ေငြဆုိတာ ကုိေလ ေသခ်ာစုထားသည္္ ေနာင္တခ်ိန္ ေနာင္တာ စိတ္ေအးၿပီ