ကယ္လီဖုိးနီးယားမွာ ကားေမာင္းေတာ့မည္ ဆုိလွ်င္

အေမရိကားမွာ ၿပည္နယ္ေပါင္း ေၿမာက္ၿမားစြာ ရွိၾကတဲ့ အထဲကမွ ကယ္လီဖုိးနီးယား
မွာ ကားေမာင္းလုိင္စင္ ယူေတာ့မယ္ ဆုိလွ်င္ တၿခား ၿပည္နယ္ေတြထက္ ပုိမုိခက္ခဲ
တာကုိ ေရာက္ေနတဲ့သူတုိင္း ၾကဳံဖူးၾကပါတယ္ ။ ဘာလုိ ့ဆုိ ကယ္လီဖုိးနီးယား ဟာ
ကားအရွဳပ္ဆုံး ၊ လူအမ်ားဆုံး ၊အက်ပ္ညပ္ဆုံး လုိ ့ေၿပာလုိ ့ရတဲ့ ၿပည္နယ္ ၿဖစ္ေနလုိ ့
ပါပဲ ။ ေရာက္လာတဲ့သူတုိင္း DMV( Department of Motor Vehicles) မွာ
ID( Identity Card) (မွတ္ခ်က္… စင္ကာပူမွာေတာ့ IC ေခၚသေပါ့ ) ကုိ ေလွ်ာက္ရ
ပါတယ္ ။ ေလွ်ာက္ၿပီ ဆုိတာနဲ ့ေလွ်ာက္ထားသူဟာ အသက္ ၁၈ နွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ
လား ၊မေက်ာ္ေသးဘူးလား ဆုိတာ ကုိ DMV ဌာနက သူေတြက သိတဲ့အတြက္
ယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ ေလွ်ာက္ဖုိ ့ပါ တခါတည္း ပုိက္ဆံယူၿပီး ေလွ်ာက္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္ ။
ဘာလုိ ့ဆုိဒီမွာ ေယာက်္ားမိန္းမ ၾကီးငယ္မေရြး ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ကုိယ္ထူကုိယ္ထ
ကိစၥ ရပ္ေတြ ရွိတာေၾကာင့္ အားလုံးဟာ ကားေမာင္းတတ္ဖုိ ့လုိအပ္ေနၾက ပါတယ္ ။
ေနာက္မွ ေမာင္းတာ မေမာင္းတာ တပုိင္းေပါ့ေလ ။ လုိင္စင္ရွိဖုိ ့ကေတာ့ လုိအပ္တာ
အမွန္ပါပဲ ။ တကယ္လဲ တခ်ိဳ ့အဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးေတြ ၊ မသန္မစြမ္းေတြ ေတာင္မွ
အသက္ ၇၅ ၊ ၈၀ ေလာက္ အထိကုိ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ ့ေမာင္းေနၾကတာ ေနရာတုိင္း
လုိလုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြ ့ေနရတာပါပဲ ။

အဲသလုိ လုိင္စင္ေလွ်ာက္ၿပီ ဆုိတာနဲ ့ ျပႆနာ စလာပါၿပီ ။ တၿခား ဘယ္ၿပည္နယ္
ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုိင္စင္ေတြ ရွိခဲ့ေပမဲ့ ကယ္လီ မွာ ဆုိရင္ေတာ့ new driver
ပုံစံနဲ ့ စာေမးပဲြ ၿပန္ေၿဖရပါတယ္ ။ စကားမစပ္ စင္ကာပူ မွာက်ေတာ့ ရန္ကုန္က
လုိင္စင္ကုိ နုိထရီ လုပ္ ၊ ၿပီးတာနဲ ့Comfort Driving Centre လုိေနရာမွာ
Theory Test ေၿဖလုိ ့ ေအာင္ ရင္ လုိင္စင္ ထုတ္ေပးေပမဲ့ ဒီမွာေတာ့ အဲသလုိ
လုပ္လုိ ့မရပါဘူး ။ စစခ်င္း Theory test လုိ ့ေခၚတဲ့ ေမးခြန္း ၃၆ ခု ကုိ ေၿဖရပါတယ္ ။
လုိင္စင္မရွိေသးသူ အသစ္ေတြ အတြက္ ေမးခြန္း ၆ ခု အထိ မွားလုိ ့ရေပမဲ့ ကယ္လီ
လုိင္စင္ရွိၿပီးသား Renew လုပ္တာဆုိရင္ေတာ့ ၃ ခုအထိပဲ မွားခြင့္ ေပးပါတယ္ ။
အဲဒီေမးခြန္း ေတြကုိ ေၿဖဆုိနုိင္ဖုိ ့အတြက္လည္း Guide Book ေတြကုိ
ဘယ္ DMV ဌာနေတြမွာ မဆုိ အလကားယူလုိ ့ရပါတယ္ ။ အဲဒီ ဂုိက္ဘြတ္ခ္ ကုိ
ေက်ညက္ေအာင္ ဖတ္ၿပီးၿပီ ဆုိတာနဲ ့ေၿဖလုိ ့ရပါၿပီ ။ ေၿဖတဲ့အခါမွာလည္း ပထမ ID
ေလွ်ာက္ထဲက စေၿဖခ်င္ရင္ ေၿဖလုိ ့ရပါတယ္ ။ အဲဒီ သီအုိရီ တက္စ္ ကုိ ပထမ အၾကိမ္
က်ခဲ့ရင္ ေနာက္ ၂ ၾကိမ္ အထိ ေနာက္ထပ္ ပုိက္ဆံမေပးရပဲ ေၿဖလုိ ့ရပါတယ္ ။ ၃ ၾကိမ္
ေၿဖလုိ ့မွ မေအာင္ေသးရင္ေတာ့ ပုိက္ဆံ ထပ္ေပးေပါ့ ။ ID ကေတာ့ တခါထဲနဲ ့ ကိစၥ
ၿပီးပါတယ္ ။ ပထမ ေရာက္ခါစက ေမးခြန္းေဟာင္းေတြကုိပဲ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ
အၿဖစ္ေလာက္ ၾကည့္ၿပီး လင္မယား ၂ ေယာက္လုံး သြားေၿဖၾကတာ ခြက္ခြက္လန္
က်ပါေလေရာလား ။ အဲဒါနဲ ့ေနာက္ ၂ ပတ္ေလာက္ ေအးေဆး အခ်ိန္ယူၿပီး စာေတြ
ေသခ်ာ ဖတ္ေတာ့မွပဲ ၂ ေယာက္လုံး ေအာင္ေလရဲ ့။

အဲ………. သီအုိရီ ေအာင္လာၿပီ ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကားေမာင္းဖုိ ့
လုိအပ္လာပါၿပီ ။မိန္းမကေတာ့ ေမာင္းခ်င္ေပမဲ့ ကေလးတဘက္နဲ ့ဆုိေတာ့
အဆင္မေၿပေသးတာနဲ ့ တစ္နွစ္ Valid ၿဖစ္တာပဲ ဆုိၿပီး ေနာက္မွ ေမာင္းကြာ
လုိ ့ေၿပာထားရ ပါတယ္ ။ ဆုိလုိတာက သီအုိရီ ေအာင္ၿပီး တစ္နွစ္အတြင္းမွာ
Practical Driving Test ကုိ ေၿဖရမွာပါ ။ မေၿဖၿဖစ္ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ သူ ့အလုိလုိ
ပ်က္ၿပယ္ၿပီး ေနာက္ တခါ သီအုိရီ ၿပန္စေၿဖ ရမွာ ၿဖစ္တာကုိး ။ အဲဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္
အတြက္ Practical Driving Test ေၿဖဖုိ ့ Appointment ယူရပါတယ္ ။အဲသလုိ
သီအုိရီ ေအာင္ၿပီးသား လူေတြ အတြက္ သတ္သတ္က်င့္ေပးတဲ့ ဆရာေတြလဲ
ရွိပါတယ္ ။ သူ ့ကားနဲ ့သူ ့ဓာတ္ဆီ စုိက္ၿပီး သင္ေပးတာ တနာရီကုိ ၄၀ ယူပါတယ္ ။
သူ ့ကားမွာ ကုိယ္ကေမာင္း ၊ ဆရာက ညာဘက္ကေန စပယ္ရွယ္လုပ္ထားတဲ့
ဘရိတ္ကုိ ထိန္းထားေပါ့ ။ လုိအပ္ရင္ စေမာင္းတတ္တဲ့သူ က အူေၾကာင္ေၾကာင္
လုပ္မဲ့အေနအထားကုိ ေရွာင္လုိ ့ရေအာင္ လုပ္ေပးထားတာပါ ။ အမွန္ေတာ့
အဲဒီလုိ ဘရိတ္အပုိ လုပ္ေပးၿပီး ေသခ်ာ ထရိန္နာ နဲ ့ေမာင္းသင္တာ
ေကာင္းပါတယ္ ။ နုိ ့မုိ ့ဆုိ ကြ်န္ေတာ္က ညာဘက္မွာ ထုိင္ေနရင္း မိန္းမကုိ
သင္ေပးခ်ိန္မွာ အေရးအေၾကာင္းဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကေန ဘရိတ္အုပ္လုိ ့
မရပါဘူး ။

အဲလုိနဲ ့တကယ္ စာေမးပဲြ ေၿဖရမဲ့ေန ့ေၿဖရမဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာပါေလေရာ ။
ၿပီးေတာ့ စစ္မဲ့ ဘုိ အၿဖဴၾကီး တစ္ေယာက္က ကားေပၚ မတက္လာခင္
ဘရိတ္ဘယ္မွာ ရွိလဲ ၊ မီးေတြ မွန္လား ၊ေနာက္ၾကည့္မွန္ ခ်ိန္ၿပီးၿပီလား စသၿဖင့္
စစ္ပါတယ္ ။ ၿပီးမွ ကဲ…. ေမာင္းၾကည့္ရေအာင္ ဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေမာင္းတာကုိ
အမွတ္ေပးဖုိ ့ကားေပၚတက္လာပါတယ္ ။ ကားေမာင္းတာ မခက္ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့
တကယ္ေမာင္းေၿဖေန ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့ တုန္လွဳပ္ရတာကုိး ၊ ၿပီးေတာ့
သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ စစ္ေနတယ္ ဆုိတာ ၾကီးက တမ်ိဳးၾကီးပါပဲ ။ ရန္ကုန္မွာလုိ
ၿဖစ္သလုိ ဟုိတက္ဒီခြ နဲ ့ ခ်လုိ ့မရဘူး မဟုတ္လား ။

အဲသလုိ စစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ့ဘာသာသူ သူ ့ checklist နဲ ့ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း
အမွတ္ေပးေနတာပါ ။ ဒီေကာင္ ေနာက္မွန္ ၾကည့္ရဲ ့လား ၊ ေဘးဘက္မွန္ ကုိ
ၾကည့္ရဲ ့လား ၊ ေကြ ့ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ အခ်က္ၿပရဲ ့လား ၊ စေတာ့ပ္ ဆုိင္း ေတြ
မွာ ေသခ်ာ ရပ္ရဲ ့လား ၊ မီးပြိဳင့္မွာ မ်ဥ္းၿဖဴ ခြရပ္ထားလား ၊ သတ္မွတ္ မုိင္ ၄၅
ဆုိ အနဲဆုံး ၄၀ ၊ အမ်ားဆုံး ၅၀ ေလာက္ကုိ ထိန္းေမာင္းရဲ ့လား စသၿဖင့္
အစုံပါပဲ ။ လိန္းခ်ိန္း ခုိင္းတာလဲ ပါပါ ေသးတယ္ ။ လက္ရွိ ေမာင္းေနတဲ ့ အရွိန္
တနာရီ ၄၅ ကေန ေရွ ့ကုန္းတက္မွာ တနာရီ ၅၅ လုိ ့ ဆုိင္းဘုတ္ ေထာင္ထား
တာကုိ ကုိယ္က ေအာ္ဇာဗန္ ့ၿဖစ္ရဲ ့လား စစ္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လိန္းခ်ိန္း
ခုိင္းပါတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ အရွိန္ကုိ ေနာက္ ၁၀ မုိင္ ပုိတင္ရတာ တခု ၊
ေနာက္မွန္ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ကားရွင္းလား မရွင္းလား ၾကည့္ရတာ တခု ၊
အခ်က္ၿပရတာ တခု ဆုိတဲ့ ၃ခုၿပဴး ကုိ တခါထဲ လုပ္ရပါတယ္ ။( တခ်ိဳ ့
မိန္းကေလးေတြ ေတာ့ အဲသလုိေနရာမွာ အနည္းငယ္ ပ်ာယာခတ္တတ္ၾက
ပါတယ္ ။ ) ၿပီးေတာ့ လူေနရပ္ကြက္ထဲကုိ ၀င္ခုိင္းပါတယ္ ။ လူေနရပ္ကြက္ထဲမွာ
တနာရီကုိ ၂၅ မုိင္ ပဲ ေမာင္းခြင့္ရွိတာ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ေမာင္းမလဲ
စစ္တာပါ ။ ကြ်န္ေတာ္သာ ၃၅ မုိင္ေလာက္ ေမာင္းမိရင္ စာေမးပဲြ ခ်ခံရမွာပါ ။
ၿပီးေတာ့ ေနာက္ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းနဲ ့၈ လက္မအကြာေလာက္ ကုိ
တည့္တည့္၀င္ေအာင္ ဘက္ဂီယာ ထုိးၿပီး ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းပါေသးတယ္ ။
ပလက္ေဖာင္းနဲ ့ညီေနတာကုိ ပုိၾကိဳက္ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ ရပ္ကြက္ကေန ၿပန္ထြက္ၿပီး လမ္းမေပၚ ၿပန္ထြက္ခုိင္းပါတယ္ ။
အဲဒီ စစ္တဲ့ဆရာရဲ ့ သေဘာထားက ကုိယ့္ဘက္က လမ္းမွန္ေနရင္ ဟုိဘက္
က ကုန္ကား ၊ တင့္ကားပဲ ၿဖစ္ေနပါေစ တုိက္ခါမွတုိက္ ၀င္ရမယ္ ဆုိတာပါပဲ ။
ေနာက္မွ အင္ရွဴးရန္ ့စ္ က လုိက္ရွင္းေပါ့ေလ ။ ကြ်န္ေတာ္က ဦးေလး ကားနဲ ့
ေမာင္းတာရယ္ ေနာက္ၿပီး ဟုိဘက္ၿခမ္းက ကားက နဲနဲ အရွိန္မ်ားေနတာ
ရယ္ေၾကာင့္ ကုိယ္ မွန္ေနေသာ္ၿငား ခဏ တုံ ့လုိက္တာကုိ အဲဒီဆရာၾကီးက
မၾကိဳက္လွပါဘူး ။ ၀င္သာ၀င္ မင္းဘက္က လမ္းမွန္ပဲ မလုိပဲ ရပ္ရင္ ငါမၾကိဳက္
ဘူး လုိ ့ေၿပာပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခုမွေရာက္တာၿဖစ္ေၾကာင္း ၊
ဦးေလးကား ၿဖစ္ေနလုိ ့အားနာရေၾကာင္း ပါ ေၿပာၿပီး နဲနဲ အီစီကလီ
လုပ္လုိက္ရပါတယ္ ။ ေနာက္ဆုံး ရုံးေရွ ့ကားပါကင္မွာ ၿပန္ထုိးရပါတယ္ ။
အဲသည္မွာလဲ ကားက နွစ္ဘက္လုံးရဲ ့စည္းထဲကုိ ၀င္မ၀င္ စစ္ပါေသးတယ္ ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေအာင္သြားပါတယ္ ။ အဲသလုိ ေအာင္ၿပီလုိ ့
ေၿပာတာကုိ ၾကားရခ်ိန္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းသာဖုိ ့ေကာင္းတဲ့ အေနအထားပါ ။
မေအာင္ရင္ ေနာက္ထပ္ အပြိဳင့္မန္ ့ယူ ၊ ထပ္ခ်ိန္း ၊ သူမ်ားကုိ တခါ လုိက္ပုိ ့ခုိင္း
ဆုိတဲ့ အရာၾကီးေတြကုိ စိတ္ပ်က္မိလုိ ့ၿဖစ္ပါတယ္ ။

အဲလုိနဲ ့ယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ ေအာင္ခဲ့ေလသတည္းေပါ့ ။ လုိင္စင္ေအာင္မွလဲ
ကားကုိ တရား၀င္ ၀ယ္လုိ ့ရတာပါ ။ ကားကေတာ့ ဥပမာ ယူအက္စ္ တေသာင္း
တန္တယ္ ဆုိရင္ တက္စ္ ရယ္ ၊ လုိင္စင္ မွတ္ပုံတင္ေၾကး ဘာညာေၾကး နဲ ့ဆုိရင္
အၿပီးအစီး တစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ ငါးရာ ေလာက္ က်ပါတယ္ ။ ကုိယ့္နာမည္
လဲ ေပါက္သလုိ ဆီကလဲ ၾကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ဆန္ ့သေလာက္ ထဲ့လုိ ့ရပါတယ္ ။
( ရန္ကုန္မွာလုိ ပုိင္ရွင္ အမည္ေပါက္ရမယ္တုိ ့၊ ဆီစာအုပ္ လုပ္ရမယ္ တုိ ့လဲ
မရွိပါဘူး ။ ဒါေတာင္ ကယ္လီ တက္စ္က တၿခားၿပည္နယ္ေတြထက္ ပုိမ်ားေန
လုိ ့ပါ ။ စင္ကာပူ လုိလဲ စီအုိအီးေတြ ၊ road tax ၊ peak hour ၊ CBD ၊ ERP
ေတြ မရွိပါဘူး ။ )( စကားခ်ပ္ )
ကား၀ယ္ၿပီးေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ FREEWAY အေတြ ့ အၾကဳံ မရွိေသးပါဘူး ။
ဘယ္ entrance က ၀င္ၿပီး ဘယ္ exit မွာ ထြက္ရမယ္ ဆုိတာ လည္း မသိေသးပါဘူး ။
ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ၀င့္သူ ေၾကာင့္ ဖရီးေ၀း အေတြ ့အၾကဳံေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ့ရတယ္
ဆုိတာကုိေတာ့ အတိအလင္း ၀န္ခံရင္းနဲ ့ ဒီေနရာကေန သူ ့ကုိ ေက်းဇူးအထူး
တင္ေၾကာင္း ေၿပာပါရေစ ။

ကြ်န္ေတာ္လဲ အခုေတာ့ၿဖင့္ တၿခားသူေတြလုိပဲ လုိင္စင္ ေအာင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္
ၾကတယ္ေလ ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ ၿဖစ္ေနပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ အတတ္နုိင္ဆုံးေတာ့ လမ္းစည္းကမ္း
ကုိ လုိက္နာတာေတာ့ မမွားပါဘူး ။ မေတာ္လုိ ့ရဲကုိကုိ နဲ ့ေတြ ့ေနမွ တစ္ကက္ ေပးသြား
ရင္ အနည္းဆုံး ၃၀၀ ေလာက္ ကုန္ေနမွာမုိ ့ပါ ။

လုိင္စင္ေၿဖရတာ အခက္အခဲေတြ ရွိၾကတယ္ ၊ ကုိယ္က ကယ္လီမဟုတ္လုိ ့တၿခား
ၿပည္နယ္ေတြ သြားရင္လဲ အနည္းနဲ ့အမ်ားေတာ့ အခက္အခဲ ၾကဳံၾကမွာပဲ ဆုိတာကုိ
သိေအာင္ တင္ၿပရုံ သက္သက္သာ ၿဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ။

ဟုိက္ဘရစ္ကား ေကာင္းသလား

ဟုိက္ဘရစ္ကား ဆုိသည္မွာ ယေန ့ေခတ္ တုိယိုတာ ၊ ဟြန္ဒါ ၊ ခ်က္ပလက္
အစရွိသည့္ ကား ကုမၸဏီ မ်ားမွ အမ်ိဳးအစားတူ ကားမ်ားကုိ ဟုိက္ဘရစ္
သီအုိရီၿဖင့္ ထုတ္လုပ္ၿပီး ဆီစားသက္သာေအာင္ ၊ ဟုိက္ေ၀းမွာ မုိင္မ်ားမ်ား
ေမာင္းနုိင္ေအာင္၊ ဆလင္ဒါ ၄ခု ရွိသည့္ အထဲမွ ၂ ခုေလာက္ ပိတ္ၿပီး ေမာင္း
နုိင္ေအာင္ တီထြင္ဖန္တီးထားသည့္ ကားမ်ား ၿဖစ္ၾကပါသည္ ။ ဥပမာ ဆုိလွ်င္
ဟြန္ဒါ မွ စစ္ဗစ္ခ်္(civic) ကုိ ရုိးရုိး 1.8 L I4 တစ္မ်ိဳး ၊ hybid နွင့္ ဆုိလွ်င္
1.3 L I4 ၿဖင့္ တစ္မ်ိဳး ထုတ္လုပ္ၿခင္း ၿဖစ္ေခ်သည္ ။ တကယ့္ အၿပည့္အစုံ
အေသးစိတ္သိလုိလွ်င္ေတာ့ ၀ီကီကုိသာ ရွိဳးလုိက္ပါေလ ။

ရုိးရုိး မွာက ဓာတ္ဆီ ၁ဂါလံ ကုိ ၃၂ မုိင္ေလာက္ ေမာင္းနုိင္ၿပီး ဟုိက္ဘရစ္
မွာေတာ့ ၁ဂါလံကုိ မုိင္ ၅၀ ေလာက္ ေမာင္းနုိင္ ေခ်မည္ ။ ထုိ ကိန္းဂဏန္းမွာ
ဟုိက္ေ၀း လမ္းေပၚ တနာရီ မုိင္ ၈၀ နွဳန္းေလာက္ ေမာင္းနွင္သည့္ ပ်မ္းမွ်သာ
ၿဖစ္ၿပီး တစ္စီးနွင့္ တစ္စီး အနည္းငယ္ ကြာဟမွဳ ေတာ့ ရွိပါလိမ့္မည္ ။ ၿမိဳ ့တြင္းလုိ
ေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ ရိုးရုိးက ၂၅ မုိင္ ေလာက္ ရနုိင္ၿပီး ဟုိက္ဘရစ္က ၄၅ မုိင္
ေလာက္ေတာ့ ဆဲြသည္။ ဒါဆုိ ကုိင္း…………… လူတုိင္း ဟုိက္ဘရစ္ စီးၾကေလ
သတည္း ေပါ့ ဟု ထင္ လွ်င္ေတာ့ မုခ် မွားပါလိမ့္မည္။ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ပါ ။

အေမရိကားမွာ ဓာတ္ဆီေစ်းသည္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ၿဖစ္ရေလာက္ေအာင္
မတက္ပါ ။ ၁ ဘာရယ္ကုိ ၈၆ ေဒၚလာမွ် ပ်မ္းမွ် ေပါက္ေနခ်ိန္တြင္ ၈၇ ဂရိတ္
၁ ဂါလံသည္ ၃.၁၅ ေလာက္သာ ရွိေနပါသည္ ။ ဟုိယခင္ ေခတ္ထခ်ိန္မွာေတာ့
၁ ဂါလံ ကုိ ၄.၅၀ ေလာက္ ရွိဖူးပါသည္ ။ ၿပီးေတာ့ တုိယုိတာ တုိ ့၊ ဟြန္ဒါ တုိ ့
ဆုိသည္မွာ အင္ဂ်င္ က်ေနသည့္ အေနအထား မဟုတ္လွ်င္ ၈၇ ဂရိတ္ေလာက္
က အေကာင္းဆုံး ပါေပ ။ ေဗာ္လဗုိ တုိ ့၊ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴတုိ ့၊ ဂ်ာဂြါ တုိ ့ဆုိလွ်င္ေတာ့
ပရီမီယမ္ အန္လက္ဒက္ ၉၁ ဂရိတ္ ကုိသာ သုံးၾကေပါ့ ။ ဒါကလည္း ကားထုတ္လုပ္သူ
ေတြ ကုိယ္တုိင္က တုိက္တြန္းထားတာကုိး ။ ဆုိရလွ်င္ ကားပုိင္ရွင္ တစ္ဦးအေနၿဖင့္
ပက္ပက္စက္စက္ ေမာင္းသည္ ထားဦး ။ တစ္လ လွ်င္ မုိင္ ၆၀၀၀ ထက္ေတာ့ မပုိနုိင္ပါ ။
မည္သူကမွလည္း အလုပ္ ကိစၥ ၊ေက်ာင္း ကိစၥ၊ အေပ်ာ္ခရီးေလာက္က လဲြလွ်င္ အလကား
အားအားယားယား အေပ်ာ္ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းေနတယ္ ဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ပါ ။
ပ်မ္းမွ် ယာဥ္ပုိင္ရွင္ တစ္ဦးသည္ တလ လွ်င္ မုိင္ ၃၀၀၀ ေလာက္သာ ေမာင္းပါသည္ ။
တခ်ိဳ ့လည္း တလလုံးေနလုိ ့မွ မုိင္ ၁၀၀၀ ေတာင္မၿပည့္တာမ်ိဳးလည္း ရွိၾကပါေသးသည္ ။
အဲဒီေတာ့ ထုိသူ မုိင္ ၃၀၀၀ ေမာင္းမွ သူ၏ ဓာတ္ဆီ ကုန္က်မွဳသည္ တလကုိ ၂၀၀ နဲ ့
၃၀၀ ေဒၚလာၾကား သြားသေပါ့ ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ မာစီဒီးတုိ ့၊ ဂ်ာဂြာတုိ ့၊
လမ္ေဘာ္ဂီနီ တုိ ့၊BMW ၊ AUDI ၊ မာဆက္ရတီ တုိ ့ဖာရရီး တုိ ့ကုိေတာ့ ထည့္
မစဥ္းစားေစ လုိပါ ။ သူတုိ ့ကုိသြားၿပီး ဟုိက္ဘရစ္ မရွိဘူးလား ဆုိရင္ေတာ့ “ သူမ်ားလုိ
တုိ ့မရုိင္းတယ္…..တုိင္းသိပါရဲ ့“ ဟု ၿပန္ေၿပာမည္ကား အမွန္ ။ သူတုိ ့က သူတုိ ့ကလပ္စ္
တခု သီးသန္ ့ရွိတာကုိး ။ မာစီဒီး စီးမဲ့သူကလည္း ဆီဖုိးေတာ့ ထည့္မတြက္ေတာ့ပါေပ ။

ဟုိက္ဘရစ္ကား ေမာင္းနွင္သူ ဆုိလွ်င္လည္း ဓာတ္ဆီဖုိးက အနည္းဆုံးေတာ့
၁၈၀ ေလာက္ သြားေခ်လိမ့္မည္ ။ ဆုိေတာ့ကာ တစ္လလွ်င္ မုိင္ ၃၀၀၀ ေမာင္းမွ
ဆီဖုိး ၁၀၀ ေလာက္ သက္သာမည္ ။ တစ္နွစ္ ဆုိေတာ့ ၁၂၀၀ ေပါ့ ။ ၅ နွစ္ဆုိလွ်င္
ေတာ့ ၆၀၀၀ သက္သာတာေပါ့ ။ အနုိ ့ကလုိ သုိ ့ကလုိ တြက္ၾကည့္နုိင္ေပသည္ ။

ဒါေပမဲ့ တုိယုိတာတုိ ့၊ ဟြန္ဒါတုိ ့၊ခ်က္ပလက္ တုိ ့မည္သည္ ကုိယ္မေမြးခင္ကတည္းက
ကားထုတ္စား လာတာပဲဟာ ။ လည္လုိက္သမွ် မႊတ္ေနေအာင္ လည္သည္ ။ ရုိးရုိး
စစ္ဗစ္ခ်္ကုိ ေဒၚလာ ၁၂၀၀၀ ေလာက္နွင့္ ၀ယ္လုိ ့ရခ်ိန္မွာ ဟုိက္ဘရစ္ စစ္ဗစ္ခ်္ က
၁၈၀၀၀ ေလာက္ ရွိေနသည္ ။ ဆုိေတာ့ အနွီ ၅ နွစ္ စီမံကိန္း ခရီးစဥ္ ၾကီးသည္
သူတုိ ့အတြက္ ၿမတ္ေပမဲ့ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ မကုိက္ပါ ။ ၿပီးေတာ့ေရာ ။
မကေသးပါ……………. ။ ရုိးရုိး ကားဘက္ထရီသည္ ပ်က္လုိ ့အသစ္လဲမွ တစ္လုံး
၈၀ ၊ ၁၀၀ ေလာက္ ေပးရခ်ိန္တြင္ အနွီ ဟုိက္ဘရစ္ ဘက္ထရီက ၅၀၀၀ ေလာက္
က်ေနသည္ ဟု မွတ္သားရဖူးပါသည္ ။ အဲဒီေတာ့ ၅ နွစ္အတြင္းမွာ ဘက္ထရီ
မပ်က္မွ ကုိယ့္အတြက္ ဒုံရင္း ေလာက္ၿဖစ္မည္ ။ မဟုတ္လွ်င္ ဂြမ္းေပေရာ့ ။
ၿပီးေတာ့ အေမရိကားလုိ ေနရာမွာ ကားေရာင္းေနတာေတြသည္ ရန္ကုန္မွာ
ဂ်ာနယ္ ေရာင္းေနသလုိမ်ိဳး ဒါမ်ိဳးၾကီးေတြ ေပးေနၿပီ ဟု ဆုိရမေလာက္ကုိ ပင္
ၿဖစ္ေနေလေတာ့ရာ အဘယ္သေကာင့္သားသည္ ကားတစ္စီးကုိ ၅ နွစ္ တိတိ
ကုိယ့္ရည္းစား ကုိယ္ယုယသလုိ ၿဖစ္ေနမွာတုန္း ။ လခေကာင္းေကာင္းရလာလွ်င္
ကားလဲမည္ ဟူေသာ ဆရာသမားမ်ားက ဒုနဲ ့ေဒးပါေပ ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ ကြန္ဇူမာ အေနၿဖင့္ေတာ့ မကုိက္လွပါ ။ အဲ… ဓာတ္ဆီ ၁ဂါလံ ၁၀.၅၀
ေလာက္ ဆုိရင္ေတာ့ တန္တယ္ေခၚမွာေပါ့ ။ အဲသလုိ တကယ္ ၁၀.၅၀ ၿဖစ္ရင္လဲ
အုိဘားမား ေခါင္းနဲ ့ဆင္းရတာ ၾကာေပါ့ ခင္ဗ်ာ ။

တကယ္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ကားသည္ ဓာတ္ဆီၿဖင့္သာ ေမာင္းရတာ အေကာင္းဆုံး
ၿဖစ္ပါသည္ ။ နင္းရင္လဲ နင္းသလုိ ပါလာမွ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ၾကဳိက္ပါသည္။
အဲသလုိ မဟုတ္ပဲ ဆီကုန္မွာစုိး၍ ဆီခ်ဳပ္ထားလွ်င္ ေမာင္းမေကာင္းပါ ။
ဆီအကုန္ သိပ္သက္သာ ခ်င္ရင္ေတာ့ မန္ႏူရယ္လ္ ဂီယာ ေမာင္းၿပီး အလကားေန
ဖရီးရုိက္ေနတာကမွ သက္သာပါဦးမည္ ။ သုိ ့ေသာ္ ဟုိက္ေ၀း မုိင္ ၁၀၀ ၊ ၂၀၀
ခရီး ၌ ေမာင္းရသူေတာ့ သိပ္မသက္သာလွပါ ။ အေမရိကားမွာ ဒီဇယ္ကားမ်ားလည္း
သိပ္မကုိက္လွပါ ။ ဒီဇယ္ေစ်းက သက္သာေသာ္လည္း ဓာတ္ဆီဆုိင္တုိင္း ၌ ဒီဇယ္ပန္ ့
မရွိေသာေၾကာင့္ပါေပ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ရုိးရုိး ဓာတ္ဆီသာ အေကာင္းဆုံး ၿဖစ္ပါသည္ ။

ကြ်န္ေတာ္၏ တစ္ဦးတည္း အၿမင္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြဲလဲြမွဳ ၊ ကြာဟမွဳမ်ား ရွိနုိင္ပါသည္ ။
သုိ ့ေသာ္လည္း ေမာ္ေတာ္ကားၾကိဳက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၊ မၾကာမီ ကား၀ယ္မည္ မွန္းထား
သည့္ ဆရာသမားမ်ား အတြက္ ၾကိဳစဥ္းစားလုိ ့ရေအာင္ ၊ ၿပီးေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွ
ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဗဟုသုတ တခု အၿဖစ္ရေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး သိသမွ်ကုိ
ေရးခ်ၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္ ။

ေလးစားလ်က္
ကုိသူၾကီး

စထရစ္ပ္ပါ ကလပ္ STRIPPER CLUB

သူၾကီး တစ္ေယာက္ ခုတေလာ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္ ။ ရာသီဥတုကလည္း
၁၀၄ ဖာရင္ဟုိက္အထိပူ ၊ အလုပ္ကလည္း ရွာလုိ ့မရေသး ၊ ေနပူ ေတာမီးေလာင္
ေနေတာ့လဲ ဘယ္မွမထြက္ခ်င္ ၊ ဒီၾကားထဲ သူငွားေနသည့္ အပတ္မန္ ့ၾကီးကလည္း
ေန ့ခင္းဘက္ ေရခ်ိဳးမည္ မၾကံနွင့္ ၊ ကြ်က္ကြ်က္ေအးလွသည္ ့ေရပူမ်ားနွင့္ ညားရ
လြန္းလုိ ့စိတ္ပ်က္မိေနသည္ကား အမွန္ ။ (ေနာက္လေတာ့ ေအးမယ္လုိ ့
ေၿပာတာပဲ ) ။အဲယားကြန္းဖြင့္ေတာ့လဲ ေရွးပေ၀သဏီ က ၀င္းဒုိးတုိက္ပ္ၾကီး ၿဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ဖြင့္ထားသည့္ေနရာနား မေယာင္မလည္ နွင့္ ထုိင္ၿပီး တီဗီၾကည့္ေနရသည္ ။
ၾကာေတာ့ စိတ္ရွဳပ္ ေဒါသထြက္လာရေခ်သည္ ။ေတာ္ေပေသးရဲ ့တီဗီမွ မိန္းမေခ်ာေလး
မ်ား၏ ေရကူး၀တ္စုံၿပိဳင္ပဲြ ၊ အမ္တီဗီ ခ်ယ္နယ္ မွ ဘီယြန္ေဆးနုိးလ္စ္ ၏
ကလူ၏သုိ ့ၿမဴ၏သုိ ့သီခ်င္းမ်ားၿပပဲြ ၊ ပဲစားခ်ယ္နယ္ မွ ပေဟဠိ ဥာဏ္စမ္း ၿပိဳင္ပဲြ
စသည္ တုိ ့ၿဖင့္ မနည္းၾကီးကုိ စိတ္ကုိဆဲြဆန္ ့ထားရေပေတာ့ သည္ ။ ဆုိေတာ့ကာ
သူၾကီး ယခင္လုိ စြတ္ကယ္စြတ္ကယ္ ဘေလာ့ဂ္ မေရးနုိင္ေပေတာ့ ။ သူငယ္ခ်င္း
ၿမင္းစပယ္ၾကီး ကေတာ့ အားရ၀မ္းသာ ၿဖစ္ေနေပလိမ့္မည္ ။ ဒင္း ငါ ညွိဳးေန တာ
ၾကာၿပီ ဟု စိတ္ထဲက ေတြးေနမွာ ။

သူၾကီးကေတာ့ စဥ္းစားေနသည္ ။ ေနာက္ဆုံး အလုပ္ရွာမရလွ်င္ ၿဖစ္သလုိ
ေဟာလိ၀ုဒ္ သြားၿပီး ဇာတ္ပုိ ့ဇာတ္ရံ လူၾကမ္း အခန္းမ်ိဳးမွာပဲ သရုပ္၀င္ေဆာင္ရ
ေကာင္းမလား ၊ (ဥပမာ မင္းသမီးေခ်ာ ဂ်က္ဆီကာ ဘီယယ္လ္ ကုိ အတင္းအက်ပ္
အဓမၼ ၿပဳသည့္ အခန္းမ်ိဳးေပါ့ ၊ ကုိယ္လဲ သိပ္သိတာမွ မဟုတ္တာ ) သို ့တည္းမဟုတ္
အေပၚရုံ ခြ်တ္ကာ မလွဳပ္တလွဳပ္ အေဖာ္အခြ်တ္ က ၿပီး ပုိက္ဆံရွာရင္ ေကာင္းမလား
ဟု ဆင္ၾကံၾကံ ေနမိသည္ ။ ဟုတ္သည္ေလ ေနာက္ဆုံး ဒါပဲရွိေတာ့တာကုိး ။ ရွာသမွ်
အလုပ္ေတြ ကလည္း စင္ကာပူကေန ၿမန္မာၿပည္ကုိ ဖုန္းဆက္ရင္ ၾကားရသလုိ
၀မ္းသာပါတယ္……သင္ေခၚဆုိတာ မေအာင္ၿမင္ပါ……………….. ဆုိတာခ်ည္းပဲ ။
အာရုံေနာက္တယ္ ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ သူၾကီး ခုလုိ ခြ်တ္ကရင္ မခင္ဦးေမ ဦးစီးတဲ့ မိန္းမေခ်ာ
မိန္းမလွ အဖဲြ ့ခ်ဳပ္ၾကီးက တစ္ပ္ ေတြ အုံးအုံးထ ေပးမည္ကား အမွန္ ၊ သူၾကီးကုိ
အနားေခၚၿပီး ခါးစပ္ထဲသုိ ့ ေဒၚလာ တရာတန္ ေတြကုိ သူသြားထဲ့မည္ ငါသြားထဲ့မည္
နွင့္ ပန္ဒိုရာ တုိ ့ ရႊန္းမီ တုိ ့ေမမုိးတုိ ့ ဆင္ဒန္လား နွင့္ သက္ေ၀ တုိ ့ ၿငင္းၾကခုန္ၾက
လိမ့္မည္ ဟု ၾကိဳၿပီး ၿမင္ေယာင္ ေနမိသည္ ။ ကုိတိန္ကေတာ့ ဒါ အတ္ထ္ ပဲ ဟု ဆုိၿပီး
သူၾကီး လုိ ေယာက်္ားပ်ိဳ တစ္ေယာက္ ရဲ ့ပကတိ အလွ ကုိ အနုလုံ ပဋိလုံ အေသးစိတ္
ပန္းခ်ီ ဆဲြေန လိမ့္မည္ ။ သူ တင္ပဲလား ၊ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ပါ ။ နာမည္ၾကီး
ဓာတ္ပုံဆရာ ကုိဘုန္းက သူ၏ အေကာင္းစား ကင္မရာၾကီးၿဖင့္ လွ်ိဳ ့၀ွက္ရုိက္ကူးၿပီး
အိမ္မွာ သိမ္းခ်င္ သိမ္းထား ဦးမည္ ။ ( သူၾကီး ဆုိသည္ ကလည္း လြန္းထားထား ၏
ဇာတ္ေကာင္တုိင္းလုိ တိက်ေသခ်ာ ၿပတ္သား တဲ့ နဖူးအစုံ မ်က္၀န္း အစုံ တင္းမာ
တည္ၾကည္ တဲ့ နွုဳတ္ခမ္းအလွ ပုိင္ရွင္ ၿဖစ္ေနသကုိး ။ အဆီပုိ ဟူ ၍ တက်ပ္သား
မွ်မရွိ ၊ ၾကြက္သား ပကတိ ေလ ) သူမ်ားေတြလုိ ဗုိက္မွာ အတုံး ၆တုံး မဟုတ္ ၊
၁တုံး မွ်သာ ။ ဒါေတာင္ ညွိဳးမင္းသား အဲေလ ညွိဳ ့မင္းသား ဟု နာမည္အခုိင္အမာ
ရွိေနသည့္ ကုိကုိတြတ္ မပါေသးပါ ။ ကုိကုိတြတ္နွင့္ ယွဥ္လုိက္ရင္ သူၾကီး ဆုိသည္က
ပမႊားေလ ။

နာမည္ၾကီး အင္ဂ်င္နီယာ ၾကီး ၿဖစ္သည့္ ကုိကုိေစာကေတာ့ သူၾကီးေရ အဲဒီမွာ
ေဗကန္စီ ရွိေသးလား ရွိရင္ေၿပာပါဗ်ာ ဟု ဒုိင္လွ်ဳိေလး ၾကိဳ ဖုန္းဆက္ထား
ေပလိမ့္မည္ ။သူက နုထြားၾကီး ဆုိေတာ့ မုိးဦးက်မွာ ေပါက္တဲ့ မွ်စ္စုိ ့ၾကီးလုိ ၿဖစ္ေနတာ ။
ကုိအန္ဒီကလည္း သူၾကီး ကသည့္ ပဲြသုိ ့ ေအာ္ဗ္ဇာဗာ အၿဖစ္နွင့္ မသိမသာ
တက္ေရာက္ၿပီး သကာလ ၀တ္ရုံ ခြ်တ္သင့္ မခြ်တ္သင့္ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီး
ကုိ အခန္းဆက္ အၿဖစ္ၿဖင့္ ေရးထုတ္ေပဦးမည္ ။ ေကာင္းေလစြ ၊ ေဟာ ဖူးနုသစ္
ဆုိသည့္ ဆရာသမား ကုိဇက္တီ ကလည္း အေရာက္ကုိ လာအားေပးမွာ အေသအခ်ာ ၊
(သူ ့ခမ်ာ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ စက္ေတြပဲ ၿမင္ေနရတာ ဆုိေတာ့ ခုလုိ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြေလး
ေတြ ၿမင္ရရင္ သိပ္ေပ်ာ္မွာ )

သူၾကီးခြ်တ္ကသည့္ ေနရာသုိ ့ လာခ်င္သူ ေနာက္တဦး ရွိေခ်ေသးသည္ ။သူကေတာ့
သူၾကီး ကတာကုိ ၾကည့္ခ်င္လုိ ့မဟုတ္ ၊ ယမကာ အသစ္အဆန္းေလးေတြ ၿမင္ခ်င္ယုံ
မွ်သာ ။ သူသည္ကား ဆရာစိန္ေပတည္း ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ရွည္ ဆီသုိ ့
သူဖုန္းဆက္ေသာအခါ ေမာင္ေမာင္ရွည္က ဒီေန ့ညေန အပြိဳင့္မန္ ့ ရွိမယ္ ထင္တယ္
ဟု ဆုိကာ မတင္မက် ၾကိဳကာ ထား၏ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သူညစ္ေနသည္ ။ ေတာ္ေသးသည္
မၾကာမီမွာပဲ သူ ့ကုိ လွိ်ဳ ့၀ွက္ၾကည္ညဳိေနသည့္ ဘဒုက္မွ ဥမၼာ က သူၾကီး ခြ်တ္ကတဲ့ ပဲြကုိ
သြားၾကည့္ မလုိ ့ ဆရာလုိက္ဦးမလား လုိက္ရင္ နတ္ႏြယ္ စာအုပ္ လက္ေဆာင္
ေပးမယ္ ဟု ဆုိေသာအခါ ဒင္း တင္းမခံနုိင္ေလေတာ့ ။ သူကလည္း ဆရာနတ္ရဲ ့
ပရိသတ္ ေပကုိး ။

စႏၵကူး ၊ေထာပတ္သီး ၊ စုဘူးအိမ္ ၊ ညီမူရာ ၊ နဒီမုိးညိဳ တုိ ့က ဘားေကာင္တာမွာ အ၀
ေသာက္ၿပီးသကာလ ထုိအခ်ိန္မွာ မွန္ေနၾကၿပီ ။ ေနေဇာ္ ၊ မင္းပ်ိဳ ၊ ေနလင္း ၊
ရြက္လႊင့္ၿခင္း ၊ သီဟသစ္ ၊မုိးခါး ၊ သက္ပုိင္သူ တုိ ့ကေတာ့ သူၾကီးနွင့္ တအားၾကီး
မရင္းနွီးေသးေသာေၾကာင့္ မ၀ံ့မရဲ လွမ္းၾကည့္ေနၾကေသာ္ၿငား လာေတာ့ မနွဳတ္ဆက္
ၾကပါ ။ သူတုိ ့စိတ္ထဲကေတာ့ ထင္ခ်င္ ထင္ေနေပလိမ့္မည္ ၊ ေၾသာ္.. သူၾကီးက
သိပ္ေခ်ာသိပ္ လွၿပီး ၾကည့္ေကာင္းေနေတာ့ အလွဂုဏ္ ေမာက္ခ်င္ေမာက္ေန မွာေပါ့
ဟု ၊ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ရပါ ။ သူၾကီးအေနၿဖင့္ ဘာမွမလုပ္ပဲ
ၾကီးပြားခ်င္စိတ္ ရွိသည္မွအပ မည္သူ ့ကုိမွ ခဲြၿခား ဆက္ဆံ လုိစိတ္ အလ်ဥ္း မရွိေခ်ပါ ။
ဒါေၾကာင့္လဲ ေမာင္မဲတုိ ့၊ ၀ူခုန္း တုိ ့ကုိ ခုခ်ိန္ထိ ေပါင္းေနတာ ေပါ့ ။ ရုပ္ေခ်ာမွ
ေရြးေပါင္းမယ္ ဆုိရင္ ကုိတိန္ရယ္ ၊ ရွည္ရယ္ ၊ ဆရာစိန္ရယ္ ၊ ၿမင္းရယ္ ၊ ကုိေစာနဲ ့
ကုိအန္ဒီပဲ က်န္မွာေလ ။( ဒီလုိလဲ ၿပန္ပင့္ေပးဦးမွ………. မဟုတ္ရင္ စင္ကာပူကုိ
သြားလည္တဲ့အခါ ဟုိတယ္မွာ တည္းေနရမည္ မဟုတ္ေပေလာ ။)

ရွည္ရွည္ကေတာ့ ဒီလုိလူရင္းေတြ ၄-၅ ေယာက္ေလာက္ကုိ စုစည္းၿပီး အခ်ီၾကီး
ရမဲ့ တေနရာမွာ ပဲြသြင္းလုိက္ရ အပြပဲ ဟု ငါးခူၿပဳံး ၿပဳံးေနၿပန္ေသးသည္ ။ တကယ္
လဲ ေသာက္ေသာက္လဲ ၿမတ္ၾကတာေပကုိး ။

ဤသုိ ့ၿဖင့္ ေနာက္ဆုံးမွာ သူၾကီးနွင့္ ရွည္ရွည္တုိ ့ နားလည္မွဳ စာခြ်န္လႊာ ေခၚမလား ၊
ကုလသမဂၢ ပဋိညာဥ္ ေခၚမလား ဘာမွန္းမသိသည့္ စာခ်ဳပ္ၾကီး ခ်ဳပ္ဆုိၿပီး သကာလ
ရွည္ရွည္ဦးစီးေသာ သူၾကီးနွင့္အဖဲြ ့၏ ဒန္ ့စ္ကလပ္ ၾကီး ေပၚေပါက္လာေပ
ေတာ့သည္ ။ေမာင္တိန္ ၊ ၿမင္း ၊ကုိေစာ ၊သူၾကီး ၊ကုိတြတ္ ၊မဲစပယ္ ၊ တရုတ္ၾကီး ၊
ကုိေရႊ တုိ ့ အားလုံး မေပၚ့တေပၚ ခြ်တ္ကာ က သည့္ အေနအထားသုိ ့ေရာက္သြားၿပီး
ေပ်ာ္စရာ အတိ ၿဖစ္သြားေပေတာ့ သည္ ။ ကလပ္၏ ဥပေဒေၾကာင္းဆုိင္ရာ အထူး
အတုိင္ပင္ခံ ကေတာ့ ဆရာစိန္ပင္ ၿဖစ္ေခ်ေတာ့သည္ ။ မားကက္တင္း နွင့္ ေၾကၿငာ
အလွအပ ဒီဇုိင္း တာ၀န္ခံ ကုိေတာ့ ကုိဘုန္းၾကီးက တာ၀န္ယူေပးသည္ ။ ဘားမွာ
အစားအေသာက္ ေအာ္ဒါ မန္ေနဂ်ာမ ရာထူးေလးကုိေတာ့ သိမ့္ကုိပဲ ေပးလုိက္ရ
ေခ်သည္ ။ အစားအေသာက္ ကုိေတာ့ စယ္လဘရီတီ ရွက္ဖ္ လုလု မီးဖုိေခ်ာင္
ကြတ္ကင္း ဆီမွ ကန္ထရုိက္စာခ်ဳပ္နွင့္ မွာယူရေခ်၏ ။ ရွည္ရွည္ကေတာ့ လူမရွိရင္လဲ
တက္ကေပးမည္ ဟုဆုိကာ နွစ္သီးစား ဖုိ ့လုပ္ေနၿပန္ေသးသည္ ။ သူကလည္း
သူ ့ပရိသတ္ နဲ ့ေပကုိး ။ အဲဒီေတာ့ အလွအပ အၾကြအရြ မက္ၾကသည့္ မိန္းမထု
ၾကီးကလည္း ယခင္ ကထက္ ပုိက္ဆံ ပုိရွာလာၾကေပေတာ့သည္ မဟုတ္ေပေလာ ။
မခင္ဦးေမ တုိ ့မသက္ေ၀ တုိ ့၊ မပန္ တုိ ့ကလည္း တစ္နွစ္စာ မန္ဘာေၾကး ေပးထားၿပီး
က်သေလာက္ယူ… ပုိတာ မုန္ ့၀ယ္စား ဟု ဆုိကာ ညေနေစာင္းသည္နွင့္ ကလပ္မွာပဲ
လာၾကည့္ေပၾကေတာ့သည္ ။ သူတုိ ့လဲ ရုံးမွာ တေနကုန္ ပင္ပန္းလာၾကတာ ဆုိေတာ့
ပင္ပန္းသမွ် ေၿဖေဖ်ာက္ေပးဖုိ ့ရာ ဟာ သူၾကီးေလးတုိ ့ တာ၀န္ေပကုိး ။ သူတုိ ့
ကေတာ့ တလကုိ ၿဖစ္သလုိ ေဒၚလာ တေသာင္းခဲြေလာက္ စီ တာေပကုိး ။ရယ္ဂူလာ
ကတ္စတန္မာ ဆုိေတာ့ ခ်ိဳရသည္ေလ ။

သူၾကီးတုိ ့လည္း တစ္ပ္စ္ ေတြ ပုိရလာၾကေတာ့ေခ်သည္ ။ မဲစပယ္ ခမ်ာေတာ့
ေပါင္တံအလွ သိပ္မေပၚလြင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ပ္စ္ နည္းနည္းပဲ ရရွာေခ်သည္ ။
သူက နည္းနည္း ေလ်ာ့သည္ကုိး ။ သနားစရာ ေကာင္းေပစြ ။ တစ္ပ္စ္ အမ်ားဆုံး
ရတာကေတာ့ ၿမင္းစပယ္ပါပဲ ။ သူကား ယခုလက္ရွိ နာမည္ၾကီးေနေသာ
အဆုိေတာ္လား အလွမယ္လား ဘာမွန္းမသိသည့္ ဂ်င္းနီ ေလး လုိ ၾကြသည္ေလ ။



မွတ္ခ်က္ ။ တီဗီမွာ ၿပေနေသာ စထရစ္ပ္ပါ ေဒၚကူမန္ထရီ နွင့္ ဆန္ဖရန္ကုိ
ေရာက္တုန္းက ဘေရာ့ဒ္ေ၀း လမ္းေပၚမွာ ၿမင္ခဲ့ရေသာ စထရစ္ပ္ ကလပ္မ်ား ၊
ေဆာင္းတြင္းၾကီး ေရခဲေနခ်ိန္မွာ ၿပိဳင္ၾကေသာ ဘီကီနီ ဇာတ္လမ္းမ်ား ကုိ အားက်ၿပီး
မဟုတ္ကဟုတ္က ေပါက္တတ္ကရမ်ား ကုိ ဇာတ္လမ္းအၿဖစ္ ေရးဖြဲ ့မိပါသည္ ။က်ီစား
တာေတြ လြန္ခဲ့မိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား ။

ေဘာ္ဒါေတြေရာ ဘေလာ့ဂါေတြကုိပါ ေပ်ာ္ေစခ်င္တဲ့
သူၾကီး

MIGRATE လုပ္သည္ဆုိသည္မွာ

Migrate လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥၾကီး ဆုိတာသည္ ေၿပာရရင္ေတာ့ လြယ္မေယာင္
နွင့္ အေတာ္ခက္ခဲလွပါသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကုိယ္သိခဲ့သည့္ ေနရာ
ေဒသ ၊ ကြ်မ္းက်င္နွံ ့စပ္ၿပီးသား အရပ္ဌာန လည္းမဟုတ္ ၊ တခုခုဆုိလည္း ထစ္ခနဲ
ဟုိလူ ့ေမး ဒီလူ ့ေမး နွင့္ ဖ်တ္ခနဲ ၿပီးသြားတာလည္းမဟုတ္ ၊ဘယ္နား ဘာရွိတယ္
ဆုိတာကုိ ဗ်တ္ခနဲ သိနုိင္တာမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ဆုိသည့္ အေနအထားၾကီး တခုၿဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္သာပင္ ။ စကားမစပ္ ၿမန္မာၿပည္မွ စင္ကာပူေလာက္ ၊ ယုိးဒယား ေလာက္
ကူးေၿပာင္းလာတာမ်ိဳးကုိေတာ့ မုိက္ဂရိတ္ လုပ္တယ္လုိ ့ေၿပာလုိ ့မရေခ်ပါ ။
ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခ်င္သည္က အေမရိကား ၊ ၾသစေၾတးလ် ၊ အဂၤလန္နွင့္ တၿခား ဥေရာပ
နုိင္ငံမ်ား သာ လွ်င္ၿဖစ္ေခ်သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့မိသားစုသည္ ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ ကာလ္ခ်ရယ္ေရွာ့ခ္ ဟု ေခၚဆုိရင္
ရနုိင္ေလာက္သည့္ စိတ္ခံစားမွဳ မ်ိဳးကုိ ခံစားေနရပါသည္ ။ အစစ အရာရာ ကုိယ့္
ဘာသာ ကုိယ္လုပ္ရသည္ ။ ေဆြမ်ိဳး အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြမ်ား လည္းရွိၾကပါ
သည္။ ကူညီၾကေသာ ရုိင္းပင္းၾကေသာ ေဘာ္ဒါအေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ား
ကုိလည္း ေက်းဇူး တင္ရပါသည္ ။ သုိ ့ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္
ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ္လုပ္ေနရသည္ ဆုိတာၾကီးကုိက သိပ္မမုိက္လွပါ ။ ဒါေပမဲ့
ဘာတတ္နုိင္မွာတုန္း ကုိယ္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း ကုိယ့္ဘာသာ ဆုံးေအာင္ ဆက္ေလွ်ာက္
ေပေတာ့ေပါ့ ။

ၿမန္မာၿပည္မွ လူတစ္ေယာက္ အေနၿဖင့္ စင္ကာပူသုိ ့ေရာက္လာသည္ ဆုိပါစုိ ့။
ေရာက္ခါစ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ရလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္ ။ ၿပီးတာနဲ ့
တယ္လီဖုန္း ၀ယ္ ၊ သြားေရးလာေရးဆုိတာကလည္း အီးဇီးကတ္ဒ္
တကတ္ဒ္ ၀ယ္ထားၿပီးရင္ ကိစၥ ၿပီးေနၿပီ ။ အိမ္ငွားမယ္ ဆုိရင္လဲ ပန္နီဆူးလား
သြားရင္သြား ၊ မသြားလဲ စထရိတ္တုိင္းမ္ တစ္ေစာင္၀ယ္ၿပီး ကလတ္စီဖုိင္းဒ္
ထဲက ရွာလုိက္ရင္ၿပီးေနၿပီ ၊ အလုပ္ရွာတယ္ ဆုိရင္လဲ ခုိင္မာတဲ့ အလုပ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊
ေအာ့ဒ္ေဂ်ာ့ဘ္ ေခၚ တၿခားစားေသာက္ဆုိင္လုိ ဘားလုိ အလုပ္မ်ိဳးပဲၿဖစ္ၿဖစ္
အရၿမန္ ၾကပါသည္ ။ (ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခ်င္သည္က အလုပ္မရဘူး ဆုိရင္လဲ
မရသည့္ အေၾကာင္းကုိ ေစာစီးစြာ သိခြင့္ၾကဳံပါသည္ ။ ဆန္ ့တငန္ ့ငန္ ့နွင့္ လည္ရွည္
ေနရတာမ်ိဳး သိပ္မၿဖစ္လွပါ ။) ၿပီးေတာ့ အိမ္ငွားရင္လဲ အနည္းဆုံး ကုတင္ ၊ေစာင္ ၊
ေခါင္းအုံး ၊ တီဗီ ၊ေရခဲေသတၱာ ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ စသၿဖင့္ ပါ၀င္ပါသည္ ။ တခ်ိဳ ့လည္း
အဲယားကြန္း( စပလစ္ တုိက္ပ္) ေတာင္ ထဲ့ေပးထားၾကပါေသးသည္။ ပုိက္ဆံပုိေပးရတာ
မေပးရတာ တပုိင္း ၊ဒါေပမဲ့ အမ်ားၾကီး ကြန္ဗီနီယန္ ့ေတာ့ ၿဖစ္ပါေသးသည္ ။ ျပႆနာ
ဟူ၍ ၾကီးၾကီးမားမား သိပ္မရွိလွပါ ။ ရွိခဲ့မည္ ဆုိလွ်င္လည္း တၿခား အေပါင္းအသင္း ၊
မိတ္ေဆြမ်ားနွင့္ တုိင္ပင္ညွိဳနွုိင္း နုိင္ပါေသးသည္ ။

ယခု အေမရိကားမွာ က်ေတာ့ အဲသလုိ မဟုတ္လွပါ ။ အိမ္ငွားရင္လဲ ခရက္ဒစ္
ဟစ္ဆရီ ကုိ ေမးၾကသည္ ။ ခုမွစေၿပာင္းလာတဲ့ဟာ ဘယ္လုိရွိမွာတုန္း ။ အဲလုိမ်ိဳး
ဟစ္ဆရီ ကုိ မေမးလွ်င္လည္း တခ်ိဳ ့အပတ္မန္ ့ေတြက အနဲဆုံး ၆လ ၁ နွစ္
စာခ်ဳပ္ခုိင္းေသးသည္ ။ ၁ နွစ္အတြင္း အိမ္မေၿပာင္းပါဘူး ဆုိတဲ့ ကတိေပါ့ ။ ငွားေနၿပီးမွ
၁ နွစ္မၿပည့္ခင္ အိမ္ေၿပာင္းၿဖစ္ရင္ အိမ္လခ ၄လစာ ဆုံးတာတုိ ့ဘာတုိ ့လည္း
ၿဖစ္တတ္ေသးသည္ ။လူဆုိတာက အလုပ္ရရင္ ရတဲ့ေနရာနား ေၿပာင္းေနခ်င္ၾကတာ
သဘာ၀ေလ ။ ဘယ္သူမွ အိမ္နဲ ့အလုပ္နဲ ့ကုိ မုိင္ ၁၀၀ ေလာက္ ကားေမာင္းခ်င္ၾကမွာ
မဟုတ္ဘူး ။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆုံး ခရက္ဒစ္လဲ မေမး ၊ အိမ္စာခ်ဳပ္ ဆုိတာမ်ိဳးလဲ
မရွိၾကသည့္ အပတ္မန္ ့မ်ိဳးကိုပဲ ေရြးငွားရသည္ ။ ငွားေတာ့လဲ မၿပီးေသးပါ ။
အိမ္ငွားလွ်င္ ငွားသည့္အတုိင္း ေဟာင္းေလာင္းၾကီးပဲ ၿဖစ္ေခ်သည္ ။ အဲဒီေတာ့
လုိအပ္တဲ့ ပရိေဘာဂ ၊ ထမင္းစားပဲြ ၊ကုလားထုိင္ ၊ေရခဲေသတၱာ ၊တီဗီ အကုန္သာ
၀ယ္ေပေရာ့ ။ ဒါဆုိလာထားပဲ ။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ဘယ္သြားသြား ကားနဲ ့မွ
အဆင္ေၿပတာ ဆုိေတာ့ ယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ကုိ သီအုိရီ တခါ ၊ ဒရုိင္ဗင္ တက္စ္
တခါ ေၿဖေပါ့ ။ နွစ္ခုလုံးေအာင္မွ ကား၀ယ္ၿပီး ေမာင္းလုိ ့ရတာ ၊ စင္ကာပူမွာလို
ရန္ကုန္က လုိင္စင္ေလး နုိထရီလုပ္ၿပီး ကြန္ေဖာ့တ္ စင္တာမွာ သီအုိရီေလး ေအာင္ရုံ
ေၿဖလုိ ့မရဘူး ။( ကားမရွိလုိ ့ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္စီးလဲ ရေတာ့ရပါတယ္ ။ အနုိ ့ေသာ္
လည္း အနဲဆုံး နာရီ၀က္တခါ ၊ တနာရီ တခါေလာက္မွ လာတတ္လုိ ့ကားနဲ ့သြားရင္
ဆယ္မိနစ္ ခရီးကုိ ဘတ္စ္ေစာင့္စီးလုိက္ရင္ ၃ နာရီေလာက္ ၾကာသြားနုိင္ပါတယ္ ။)


ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ ၾကဳံေနရတဲ့ ေနာက္ျပႆနာ ၂ ခုက အ၀တ္ေလွ်ာ္တာနဲ ့ေသာက္ေရ
ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အပတ္မန္ ့အခု ၂၀ ေလာက္မွာမွ ေလာင္ဒရီ တခုထားေပးထားပါ
တယ္ ။ ေလွ်ာ္စက္ ၄ ခု နဲ ့အေၿခာက္ခံစက္ ၆ ခုေလာက္ပါ ။ အကၤ် ီ၅ ထည္
ေဘာင္းဘီ ၃ထည္ ေလာက္နဲ ့ ဆင္းေလွ်ာ္ရင္လဲ မတန္ဘူးဆုိေတာ့ တပုံးစာ
ရေအာင္ တပတ္ ၁၀ ရက္ေလာက္ေစာင့္ေပါ့ ။ ၿပီးေတာ့ မတ္ေစ့ေတြ ၾကိဳလဲထားေပါ့ ။
ေလွ်ာ္တာက တပုံးကုိ ၅ မတ္ ၊ ေၿခာက္ခံတာက ၃ မတ္ ဆုိေတာ့ ၂ က်ပ္က်တာေပါ့ ။
အဲလုိ မတ္ေစ့ၾကိဳလဲ ထားရတာ ၊ ေလွ်ာ္မယ္ဆုိမွ အ၀တ္ေတြ ယူၿပီး ထမ္းၿပီး ဆင္းသြားရတာ
ၾကီးက သိပ္ အထာမက်လွပါဘူး ၊ ၿပီးေတာ့ အေမရိကားက ေတာင္ပတ္လည္ ၀ုိင္းရံေနတာ
ဆုိေတာ့ ေရဘုံဘုိင္ကလာတဲ့ေရ ကုိ က်ိဳၿပီး ေသာက္လုိ ့မရတဲ့အတြက္ ကုိယ့္ဘာသာ
ကုိယ္ အၿပင္ စတုိးဆုိင္ၾကီးေတြ ေရွ ့မွာ ေသာက္ေရသန္ ့ေရာင္းတဲ့စက္ေတြက တဆင့္
ေသာက္ေရကုိ ၁ ဂါလံ ကေန ၅ ဂါလံေလာက္အထိ ၿဖည့္ရပါေသးတယ္ ၊ၿပီးမွ
ကားထဲတင္ၿပီး အိမ္ၿပန္ေရာက္ အိမ္ေပၚၿပန္မတင္ ရပါတယ္ ။ ၁ဂါလံ ၂ ဂါလံေလာက္
ပုံးေတြက ဘာမွမၿဖစ္ေပမဲ့ ၅ ဂါလံ ပုံးေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ခါးက်ိဳးမတတ္ပါပဲ ။
( ထုံးဓာတ္ပါတဲ့ေရကုိ ေသာက္မိရင္ ၾကာလာေတာ့ ေက်ာက္တည္ နုိင္လုိ ့ပါ ) ။
အဲလုိ ၿဖည့္တဲ့ေနရာမွာလဲ တဂါလံကုိ ၁၅ၿပား တမတ္ ဆုိၿပီး ရွိၾကပါတယ္ ၊
စက္ေတြက ၁ က်ပ္တန္ကေန ၅ၿပားအထိေတာ့ လက္ခံပါတယ္ ။ တၿပားေစ့
ကေတာ့ ဘာမွလုပ္မရပါ ။ အဲဒီေတာ့ အေကာင္းဆုံး ၿဖစ္ရဖုိ ့အတြက္ ေသာက္ေရ
ထဲ့တာနဲ ့တက်ပ္တန္ကုိ ထဲ့ၿပီး စက္ကၿပန္အမ္းတဲ့ မတ္ေစ့ေတြ ကုိ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖုိ ့
အတြက္ ဖယ္ထားရပါတယ္ ။ မတ္ေစ့ကုိ ဘဏ္မွာ ေဒၚလာ ၁၀၀ ဖုိးလဲထားရင္လဲ
ရပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သားေတာ္ေမာင္ စိန္ေမ်ာက္ေလာင္း ရွိတာေၾကာင့္
အေၾကြေတြ ကုိ ေတာ္ရုံမထားရဲပါဘူး ။ ဒါေတြက စင္ကာပူမွာထက္စာရင္ အပုိ
လုပ္ေနရတဲ့ အရာေတြပါ ။ ဘာမွလဲ မတန္သလုိ အလုပ္ပုိရွဳပ္တာပဲ အဖတ္တင္
ပါတယ္ ။ စင္ကာပူမွာေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၿပီး လွမ္းထားခဲ့ရုံပါပဲ ။ ၿပီးမွ
မီးပူေလး ဘာေလး ထုိးလုိက္ရုံ ။

ေနာက္တခု ဒီမွာက ေအာ့ဒ္ေဂ်ာ့ဘ္ေတြ ေပါသေပါ့ ။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ တရုတ္စား
ေသာက္ဆုိင္ေတြ ၊ ဗီယက္နမ္ ဆုိင္ေတြ ၊ ကုလားေတြ ပုိင္တဲ့ ဓာတ္ဆီဆုိင္ အစရွိတဲ့
ေအရွန္ ဆုိင္ေတြပါ ။ အလုပ္ေတြ လဲ တနာရီကုိ ၆ က်ပ္ေလာက္ကေန ၁၀ ေလာက္
အထိၾကား ေပးၾကပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ထရိန္နင္ ကာလဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တခုမွာေတာ့
တၿပားမွမရပဲ အလကား ဖရီး ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး ၾကီးေတာ္ႏြားေက်ာင္း ရတဲ့
အထာၾကီး ၿဖစ္ေနပါတယ္ ။ အဲဒါကုိ သြားၿပီး ကြန္ပလိန္ ့တက္ေနရင္လဲ ဆုံးမွာ မဟုတ္
ေတာ့ပါဘူး ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ သူေဌးဆုိသူေတြဘက္ ကေတာ့ နည္းနည္း ၿမတ္တာရယ္ ၊
မ်ားမ်ားၿမတ္တာရယ္ ၊ ေသာက္ေသာက္လဲ ၿမတ္တာရယ္ ဆုိသလုိ ၿမတ္ၿပီးရင္းၿမတ္
ၿဖစ္ေနၾကတာပါပဲ ။

အၿဖဴေကာင္ေတြၾကေတာ့ အလုပ္တခု ေၾကၿငာတင္ထားရင္ ဘယ္အခ်ိန္ လုပ္ရမယ္ ၊
ဘာေတြထမ္းရမယ္ ၊ဘာခံစားခြင့္ရွိမယ္ စသၿဖင့္ အၿပတ္ကုိ ရွင္းေနေအာင္ တင္ထား
ၾကပါတယ္ ။ဒီက တရုတ္ေတြ ကုလားေတြ လုိေတာ့ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ
၀ုိင္းလုပ္၀ုိင္းစား အထာမ်ိဳးေတာ့ မခ်ိဳးၾကပါဘူး ။

အခု ကြ်န္ေတာ္ေၿပာေနတာဟာ ကြ်န္ေတာ္ခံစားေနရတဲ့ ၊ မုိက္ဂရိတ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ
ၾကဳံေတြ ့ရတဲ့ ၿပႆနာ အခ်ိဳ ့ဆုိတာေလးေတြပဲ ရွိေနပါေသးတယ္ ။ ေနာက္ထပ္
ဘယ္လုိ ၊ ဘယ္ေလာက္ ၿပႆနာ ေတြ ၾကဳံရဦးမလဲ ဆုိတာကုိ မသိရေသးရုိးအမွန္
ပါ ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၿမန္မာၿပည္က ၿမန္မာေတြ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ တၿခား အာရွနုိင္ငံေတြ က
ၿမန္မာ ေတြပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အေနာက္နုိင္ငံေတြကုိ မုိက္ဂရိတ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ၾကိဳၿပီး ေတြးေတာ
စဥ္းစားထား လုိ ့ရေအာင္ ရီကြန္မန္း လုပ္တဲ့သေဘာပါပဲ ။ အေမရိကားမဟုတ္လုိ ့တၿခား
ၾသစေၾတးလ် ၊ အဂၤလန္ ၊ ဂ်ာမနီ အစရွိတဲ့ နုိင္ငံေတြမွာလည္း ကုိယ္ၾကိဳမသိနုိင္တဲ့
ၿပႆနာ ေပါင္း ေသာင္းေၿခာက္ေထာင္ မက ရွိနုိင္မွာပါပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္ သိသမွ်
ၾကဳံရသမွ် ေ၀မွ်တာကုိ ဖတ္ရွဴေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ ။

ေလးစားလ်က္

သူၾကီး